در بیش از 200 میلیون سال پیش، تقریباً همه خشكی های زمین در قالب قاره ای به نام پانگه آ گرد آمده بودند. پانگه آ قاره ای بود كه سیاره ما از آن زمان تاكنون مشابه آن را به خود ندیده است. قاره پانگه آ فضای زیادی برای جولان جانوران داشت و آنها می توانستند آزادانه در این خشكی یكپارچه و بزرگ پرسه بزنند. در این میان تنها چند مانع جغرافیایی نظیر كوه ها یا قله های برفی وجود داشت. با این حال جانوران خود را در مناطق خاصی محدود كرده بودند.

دانشمندان نزدیك به یك قرن است می دانند جانوران خونسرد مانند کرم ها، مگس ها و ماهی ها در محیط های سرد زندگی طولانی تری دارند. آنها برنامه ای ژنتیکی را شناسایی كرده اند كه می گویند طول عمر کرم های گرد را در محیط های سرد افزایش می دهد و این برنامه ژنتیکی در جانوران خونگرم از جمله انسان ها هم وجود دارد.

در این مطلب حقایقی درباره طیف وسیعی از موضوعات از جمله محیط زیست، حیات وحش، بازیافت، گرم شدن کره زمین، اقیانوس ها، آتشفشان ها، گیاهانی که حشرات را می خورند، جانورانی که ایستاده می خوابند و ... بیان می شود.

گونه های مهاجم که به نام هایی مانند گونه های بیگانه نیز شناخته می شوند، گونه های غیر بومی یک اکوسیستم هستند که اکوسیستمی که در آن مستقر می شوند را به طور قابل توجهی تغییر می دهند و یا در آن اختلال ایجاد می کنند.

روندی در تکامل بیولوژیکی موجودات زنده وجود دارد که نتیجه انتخاب طبیعی است و بر اساس آن یک گونه بهتر با شرایط زندگی در محیط زیستش (دما، منابع غذایی و شکارچیان) انطباق پیدا می کند. این روند سازگاری یا سازش پذیری نام دارد.

دو مکان رایج برای زندگی جوامع آبزیان آب شیرین وآب شور دریاها هستند.

جنگل های بارانی آمازون، بزرگ ترین جنگل های روی زمین اند. این جنگل ها حدود 40 درصد قاره آمریکای جنوبی را می پوشانند. این جنگل درختان عظیم پهن برگ، در 9 کشور مختلف وجود دارد. این کشورها شامل برزیل، بولیوی، پرو، اکوادرو، کلمبیا، ونزوئلا، سورینام و گویان فرانسه می شوند. بیش از نیمی از جنگل های بارانی آمازون ( در واقع 60 درصد از آن) در سراسر برزیل گسترده شده است. 

دانشمندان دقیقاً نمی دانند كه طول عمر دایناسورها چه قدر بوده، اما حدس می زنند كه بر اساس نوع گونه ها، حدود 75 تا 300 سال زندگی می كردند.

در حالی که بسیاری می گویند که ممکن است برخورد یک سیارک باعث انقراض دایناسورها بین دوره های کرتاسه- ترشیاری شده باشد، تئوری های دیگری هم درباره علت انقراض دسته جمعی دایناسورها وجود دارد.

هیچ کس نمی داند که واقعاً دایناسورها چگونه منقرض شده اند. در این زمینه نظریات مختلفی وجود دارد. مشهورترین نظریه، نظریه برخورد ستاره های دنباله دار با زمین است.

به نظر می رسد که بعضی از گونه های دایناسورها در گله ها زندگی می کرده اند. این موضوع به وسیله شواهد فسیلی اثبات شده است.

بسیاری از دایناسورها با سلاح هایی مسلح شده بودند كه به درد كشتن و خوردن شكار، کرکری خواندن برای رقبای درون گونه خودشان و یا حمایت از همقطاران گوشتخوار می خورد.

سرها (و مغزها)ی دایناسورهای گردن بلند، خیلی بالای قلب هایشان نگه داشته می شد. در سوروپودهای بزرگ، سر می توانست هشت متر بالای قلب باشد! این امر در مهندسی جریان خون مشکلاتی ایجاد می کرد. دیرینه شناسان زرافه را به عنوان مدلی برای حدس زدن درباره جریان خون گونه برچیوسوروس به کار می برند. مفصل بندی گردن برچیوسوروس مثل زرافه، عمودی تر از تعداد زیادی از سوروپودهای دیگر بود و او می توانست از ارتفاع هشت متری هم غذا به دست آورد.

EQ راه ساده اندازه گیری هوش یك حیوان است. EQ نسبت وزن مغز حیوان به وزن مغز یك حیوان نمونه با همان وزن بدن است.

خیلی مشكل است تعیین كنیم كه كدام فسیل، ماده و كدام فسیل نر است. بعضی از دیرینه شناسان این تئوری را ارایه كرده اند كه نرهای بعضی از گونه ها ممكن است تاج های بزرگ تر، تزیینات و حاشیه ها یا ساختمان های زرق و برق دار دیگری داشته اند كه همانند بسیاری از جانوران امروزی در تشریفات جفت گیری و یا رقابت های بین گونه ای (مسابقات میان اعضای یک گونه،‌ مثل دعوا برسر محل و رقابت جفت گیری)، مورد استفاده قرار می داده اند.گسترش این ساختمان ها با بلوغ جنسی انجام می شده است. برای همین بچه های این حیوانات یا این ساختمان ها را ندارند یا مقدار کمی از آنها را دارند.

هیچ کس نمی داند که دایناسورها چه رنگ ها یا طرح هایی داشته اند.

دایناسورها معمولاً روی پنجه هایشان راه می رفتند. به حیواناتی از این قبیل طبقه "پنجه ای" می گویند. دیگر حیواناتی که در طبقه پنجه ای ها هستند سگ، گربه و مرغ و خروس هستند. یک پنجه با بخش بافت نرم روی پشت پای این حیوانات مثل یک جذب کننده شوک و تکان عمل می کند.

طی چند دهه سه جمجمه مختلف از دایناسورها در زمان های مختلف در شمال ایالات متحده آمریكا كشف شد. اولین جمجمه در سال 1931 پیدا شد. این جمجمه بزرگ و گرد بود. دومین جمجمه كه در سال 1983 پیدا شد، كوچك تر و باریك تر بود و زایده هایی میخ مانندی از پشت سرش بیرون زده بود. سومی هم كه شاخ های كوچكی روی پوزه اش داشت در سال 2006 كشف شد. این جمجمه از دوتای دیگر كوچك تر بود.

اسپینوسوروس ها، دایناسورهای گوشتخوار بزرگی بوده اند كه بقایای فسیل شده آنها اغلب در همان مناطقی كه استخوان های تیرانوسوروس ها (مثل تی ركس) وجود دارد، پیدا می شود. اسپینوسوروس ها همان دایناسورهایی هستند كه در فیلم ها با یك باله بادبانی شكل روی پشتشان به تصویر كشیده می شوند. تیرانوسوروس ها هم دایناسورهای بسیار درنده خویی بوده اند.