گر دست دهد خاک کف پای نگارم مدیر ارشد رایشمند / پنجشنبه, 05 اسفند,1395 / دسته ها: ادبیات فارسی, شعر و غزل, دیوان حافظ غزل شماره‌ی 325 گر دست دهد خاک کف پای نگارمبر لوح بصر خط غباری بنگارمبر بوی کنار تو شدم غرق و امید استاز موج سرشکم که رساند به کنارمپروانه او گر رسدم در طلب جانچون شمع همان دم به دمی جان بسپارمامروز مکش سر ز وفای من و اندیشزان شب که من از غم به دعا دست برآرمزلفین سیاه تو به دلداری عشاقدادند قراری و ببردند قرارمای باد از آن باده نسیمی به من آورکان بوی شفابخش بود دفع خمارمگر قلب دلم را ننهد دوست عیاریمن نقد روان در دمش از دیده شمارمدامن مفشان از من خاکی که پس از منزین در نتواند که برد باد غبارمحافظ لب لعلش چو مرا جان عزیز استعمری بود آن لحظه که جان را به لب آرم گر چه افتاد ز زلفش گرهی در کارم در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم چاپ 828 رتبه بندی این مطلب: بدون رتبه کلمات کلیدی: حافظ دیوان حافظ مدیر ارشد رایشمندمدیر ارشد رایشمند سایر نوشته ها توسط مدیر ارشد رایشمند تماس با نویسنده مطالب مرتبط می خواه و گل افشان کن از دهر چه می‌جویی ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی سلامی چو بوی خوش آشنایی به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی نوشتن یک نظر نام: لطفا نام خود را وارد نمایید. ایمیل: لطفا یک آدرس ایمیل وارد نمایید لطفا یک آدرس ایمیل معتبر وارد نمایید نظر: لطفا یک نظر وارد نمایید موافقم این فرم نام، ایمیل، آدرس IP و نظرات شما را جمع می کند تا بتوانیم نظرات شما را در وب سایت پیگیری کنیم. برای اطلاعات بیشتر، قوانین و مقررات و سوالات متداول ما را بررسی کنید، در آنجا اطلاعات بیشتری در مورد نحوه و چگونگی ذخیره اطلاعات شما در اختیار شما قرار می دهیم. شما باید این قوانین را بخوانید و قبول کنید. افزودن نظر