نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد مدیر ارشد رایشمند / پنجشنبه, 05 اسفند,1395 / دسته ها: ادبیات فارسی, شعر و غزل, دیوان حافظ غزل شماره‌ی 128 نیست در شهر نگاری که دل ما ببردبختم ار یار شود رختم از این جا ببردکو حریفی کش سرمست که پیش کرمشعاشق سوخته دل نام تمنا ببردباغبانا ز خزان بی‌خبرت میبینمآه از آن روز که بادت گل رعنا ببردرهزن دهر نخفته‌ست مشو ایمن از اواگر امروز نبرده‌ست که فردا ببرددر خیال این همه لعبت به هوس میبازمبو که صاحب نظری نام تماشا ببردعلم و فضلی که به چل سال دلم جمع آوردترسم آن نرگس مستانه به یغما ببردبانگ گاوی چه صدا بازدهد عشوه مخرسامری کیست که دست از ید بیضا ببردجام مینایی می سد ره تنگ دلیستمنه از دست که سیل غمت از جا ببردراه عشق ار چه کمینگاه کمانداران استهر که دانسته رود صرفه ز اعدا ببردحافظ ار جان طلبد غمزه مستانه یارخانه از غیر بپرداز و بهل تا ببرد روشنی طلعت تو ماه ندارد اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد چاپ 746 رتبه بندی این مطلب: 5.0 کلمات کلیدی: حافظ دیوان حافظ مدیر ارشد رایشمندمدیر ارشد رایشمند سایر نوشته ها توسط مدیر ارشد رایشمند تماس با نویسنده مطالب مرتبط می خواه و گل افشان کن از دهر چه می‌جویی ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی سلامی چو بوی خوش آشنایی به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی نوشتن یک نظر نام: لطفا نام خود را وارد نمایید. ایمیل: لطفا یک آدرس ایمیل وارد نمایید لطفا یک آدرس ایمیل معتبر وارد نمایید نظر: لطفا یک نظر وارد نمایید موافقم این فرم نام، ایمیل، آدرس IP و نظرات شما را جمع می کند تا بتوانیم نظرات شما را در وب سایت پیگیری کنیم. برای اطلاعات بیشتر، قوانین و مقررات و سوالات متداول ما را بررسی کنید، در آنجا اطلاعات بیشتری در مورد نحوه و چگونگی ذخیره اطلاعات شما در اختیار شما قرار می دهیم. شما باید این قوانین را بخوانید و قبول کنید. افزودن نظر