ای دل ریش مرا با لب تو حق نمک مدیر ارشد رایشمند / پنجشنبه, 05 اسفند,1395 / دسته‌ها: ادبیات فارسی, شعر و غزل, دیوان حافظ غزل شماره‌ی 301 ای دل ریش مرا با لب تو حق نمکحق نگه دار که من می‌روم الله معکتویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدسذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملکدر خلوص منت ار هست شکی تجربه کنکس عیار زر خالص نشناسد چو محکگفته بودی که شوم مست و دو بوست بدهموعده از حد بشد و ما نه دو دیدیم و نه یکبگشا پسته خندان و شکرریزی کنخلق را از دهن خویش مینداز به شکچرخ برهم زنم ار غیر مرادم گرددمن نه آنم که زبونی کشم از چرخ فلکچون بر حافظ خویشش نگذاری باریای رقیب از بر او یک دو قدم دورترک هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک خوش خبر باشی ای نسیم شمال پرینت 815 رتبه بندی این مطلب: 5.0 کلمات کلیدی: حافظ دیوان حافظ مدیر ارشد رایشمندمدیر ارشد رایشمند سایر نوشته ها توسط مدیر ارشد رایشمند تماس با نویسنده مطالب مرتبط می خواه و گل افشان کن از دهر چه می‌جویی ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی سلامی چو بوی خوش آشنایی به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی نوشتن یک نظر نام: لطفا نام خود را وارد نمایید. ایمیل: لطفا یک آدرس ایمیل وارد نمایید لطفا یک آدرس ایمیل معتبر وارد نمایید نظر: لطفا یک نظر وارد نمایید موافقم این فرم نام، ایمیل، آدرس IP و محتوای شما را جمع‌آوری می‌کند تا بتوانیم نظرات درج شده در وب‌سایت را پیگیری کنیم. برای اطلاعات بیشتر خط‌مشی رازداری و شرایط استفاده< /a> که در آن اطلاعات بیشتری در مورد مکان، چگونگی و چرایی ذخیره داده های شما دریافت خواهید کرد. شما باید این قوانین را بخوانید و قبول کنید. افزودن نظر