درباره مهم ترین شبکه خبری اقتصادی جهان

امروزه واقعاً چه چیزی امور مالی جهان را به هم پیوند می دهد؟ پول، عقل و ایدئولوژی برخی از پاسخ های احتمالی هستند. اما بهترین پاسخ ممکن است این باشد: پایانه بلومبرگ (bloomberg). بیش از 315000 كاكپیت داده ها در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرند و به قیمت 20000 دلار در سال اجاره داده می شوند. پول هوشمند (پولی كه به وسیله افراد با دانش و تخصص سرمایه گذاری می شود) نمی تواند بدون اطلاعات آماری غنی، نرم افزار تحلیلی و لینك های ارتباطاتی بلومبرگ به حیاتش ادامه دهد. بلومبرگ پنجره ای را به روی جریان های مالی جهان باز می كند.
حالا ترس و وحشت كاربران پایانه های بلومبرگ را تصور کنید وقتی كشف كردند گزارشگران این شركت خبری پنجره ای را به روی خود آنها هم باز كرده اند. تا همین به تازگی كه این نوع فعالیت در این شركت متوقف شد، گزارشگران بلومبرگ می توانسنند ببینند چه موقع كاربران به سیستم وصل شده اند و البته به موضوعاتی فراتر از این هم پی می بردند.
این مشکل زمانی برملا شد که یک گزارشگر بلومبرگ در هنگ کنگ طی تماسی با گلدمن ساکس (Goldman Sachs) اظهار داشت یکی از شرکای سرمایه گذار بانک، بعضی اوقات به سیستم وارد نمی شود و ممكن است اتفاقی برای او افتاده باشد. گلدمن هم با انتشار بیانیه ای اعلام کرد که مطمئن بوده بلومبرگ اقدامات عاجلی را برای رسیدگی به این مشكل در نظر می گرفته است.
وقتی که بیشتر مشتریان این شركت خبری نگرانی های خود را از این وضعیت ابراز كردند، متی وینکلر، سردبیر بلومبرگ، عذرخواهی كرد. وی در 13 مه نوشت كه ریشه های این مسئله و تاریخچه آن به روزهای اولیه كار سرویس جدید در دهه 1990 برمی گردد. یعنی زمانی که گزارشگران از این سیستم استفاده كردند تا بفهمند مشتریان آنها می خواهند چه موضوعاتی پوشش داده شود. وینكلر اصرار داشت كه در حال حاضر این رویه كنار گذاشته شده است و افزود كه دسترسی به اطلاعات اختصاصی مشتری ها «غیر قابل توجیه» بوده است.
همچنین دسترسی آشكار گزارشگران بلومبرگ به داده های مشتریان در هنگام لاگین بودن سرنخ هایی درباره این كه به عنوان مثال چه كسانی ممكن است از شغلشان خارج شده باشند به آنها می داده است. به عبارتی داده های ارزشمندی حول شایعات مربوط به سرمایه گذاران در اختیار این گزارشگران قرار می گرفته است.
کاملاً روشن نیست كه گزارشگران قادر به دسترسی به چه انواع دیگری از اطلاعات بوده اند. آقای وینكلر می نویسد فراتر از داده های ساده، آنها می توانستند استفاده از عملكردهای «سطح بالا» را هم ببینند – بسته به رؤیت این كه یك نفر در مفایسه با اكسل چند بار از ورد مایكروسافت استفاده كرده است. اما پایانه بلومبرگ شمار زیادی از كاركردها و عملكردها را دارد و شرکت فاش نمی کند که چه تعداد از گزارشگران می توانستند رد این قبیل عملكردها را بگیرند. اما به هرحال گزارشگران می توانستند اطلاعات بالقوه مفیدی را درباره پرسش های خود به دست آورند. آگاه شدن از علاقه ناگهانی یک شرکت به نوع خاصی از ضمانتنامه و یا اخبار حتی به میزان بسیار حداقلی هم می توانست یك روزنامه نگار مطلع را به مسیر خوبی هدایت كند.
بلومبرگ به طور مؤكد این موضوع را كه گزارشگرانش به ایمیل ها، داده ها و یا اطلاعات تجاری دسترسی داشته اند و دقیقاً می دانستند چه موضوعاتی خوانده می شوند و به وسیله چه كسانی را تكذیب می كنند. متأسفانه، این اطمینان دادن ها درست زمانی شروع شد كه به خاطر یك خطای آشكار هزاران پیام محرمانه و سوابق تجاری بر روی اینترنت قرار گرفت.
البته بلومبرگ گفت که تاكنون تنها 30 نفر از مشتریان از دست شركت شکایت داشته اند. بانک مرکزی انگلستان رفتار بلومبرگ را «قابل سرزنش» نامید و وکلای شركت خدمات مالی جی پی مورگان (J.P. Morgan) با ارسال نامه ای خواستار آن شدند تا بدانند از سال 2008 چه اطلاعاتی در دسترس بوده و چه موضوعاتی جست و جو می شده است. اما بعید است که کسب و کارهای زیادی به سمت شكایت كشیده شوند چراكه پایانه بلومبرگ بی نهایت باارزش است.

شرایط کاری ناامن آزمایشگاه های تحقیقات علمی چرا انبوه جوانان هندی خوشحال نیستند؟