درباره مهارت کنترل بر خود

دانشمندان می گویند مهارتی وجود دارد كه اگر آن را بیاموزیم عمیقاً می توانیم شكل زندگی مان را تغییر دهیم. افراد معمولاً درباره تأثیر وضعیت اجتماعی و اقتصادی جامعه و ضریب هوشی بر زندگی مان صحبت می كنند، در حالی كه این شرایط در برابر مداخله آنها مقاومند. درمقابل، كنترل برخود مهارتی است كه درصورت استفاده از آن می توانیم وضع زندگی مان را به شكل فراگیری بهبود بخشیم.
اگر به محیطی كه در آن زندگی می كنید دقت كنید، متوجه می شوید طوری طراحی شده كه به طور دایم كنترل ما را بر خود به چالش می گیرد. به عنوان مثال شرکت ها اهداف و انگیزه هایی دارند و براساس آنها می كوشند ما را وادارند همین حالا خریدهایی را انجام دهیم. كسب و كارهایی هم موفق ترند كه این كار را بهتر از بقیه انجام دهند تا دست كم در كوتاه مدت رونق داشته باشند. این تنها یكی از موضوعاتی است كه توانایی ما را برای مقاومت در مقابل وسوسه ها و تمرین كنترل برخود در بوته آزمایش قرار می دهد.
در چنین محیطی اهمیت زیادی دارد تا بفهمیم چه چیزی پشت نیروی مرموز كنترل بر خود قرار دارد.
چند دهه قبل، دانشمندی به نام والتر میشل به بررسی عوامل مؤثر بر تأخیر احساس خشنودی در بچه ها پرداخت. او متوجه شد که میزانی از كنترل برخود در بچه های پیش دبستانی وجود دارد. در این تحقیق بچه ها را با جایزه های كوچك وسوسه كردند و در همین حال به آنها گفتند كه اگر در مقابل گرفتن این جایزه های كوچك مقاومت كنند در آینده پاداش های بزرگ تری خواهند گرفت. براساس همین مقاومت ها می توان كسب رتبه ها و شایستگی های اجتماعی را در دوره نوجوانی پیش بینی كرد.
مطالعه ای كه به وسیله محققان دانشگاه دوک انجام شده نیز نشان می دهد که كنترل برخود نه تنها از نظر شناختی و اجتماعی بر دوران نوجوانی اثرات مثبتی به جا می گذارد، بلکه بر بزرگسالان و بسیاری از شرایط دیگر هم اثرگذار است. در این مطالعه محققان وضعیت 1000 بچه را در مدت 30 سال پیگیری كردند و اثرات كنترل برخود را بر سلامت، ثروت و امنیت عمومی بررسی كردند. آنها با کنترل و توجه به وضعیت اجتماعی و اقتصادی و ضریب هوشی افراد مورد بررسی نشان دادند افرادی كه خودكنترلی پایین تری دارند عواقبی منفی را در هر سه عرصه تجربه كرده اند.
به این ترتیب كه نرخ مخاطرات مرتبط با سلامتی مانند عفونت های جنسی و وابستگی به مصرف مواد مخدر در آنها بالاتر بود، بیشتر دچار مشکلات مالی همانند نداشتن پس انداز و اعتبار ضعیف تر شده بودند، به تنهایی و بدون همسر حضانت فرزندی را بر عهده داشتند و حتی نرخ جرم و جنایت در آنها بالاتر بود. این نتایج نشان می دهد که كنترل بر خود می تواند تأثیر عمیقی بر طیف وسیعی از فعالیت ها به جا بگذارد. خبر خوب این است كه اگر دنبال راهی بگردیم تا وضعیت كنترل بر خود را بهبود بخشیم، شاید بهتر قادر به انجامش باشیم.
وقتی از تفاوت های فردی در توانایی اعمال کنترل برخود صحبت به میان می آید، این پرسش هم مطرح می شود كه ریشه كنترل برخود چیست؟ آیا این تفاوت های فردی به خاطر این است كه كسانی با مهارت كنترل بیشتر بر خود به دنیا می آیند و یا ریشه این تفاوت ها پیچیده تر است. به این ترتیب كه سرچشمه این تفاوت ها در توانایی بیشتر برخی از افراد در یادگیری و به كارگیری استراتژی هایی است که به آنها كمك می كند بر وسوسه هایشان غلبه كنند؟
در فیلم های ویدئویی گرفته شده از کودکانی که در آزمون میشل شرکت داشتند نكته ای وجود داشت. آن نكته هم این بود که همه کودکان برای مقاومت در برابر دریافت فوری یك جایزه در قبال دریافت پاداشی بزرگ تر در آینده مشكل داشتند. با این همه کودکانی در به تأخیر انداختن دریافت پاداش از همه موفق تر بودند كه استراتژی هایی در پیش گرفتند. این استراتژی ها به آنها كمك كرد در برابر وسوسه هایی كه در مقابلشان قرار می گرفت مقاومت كنند. بعضی از کودکان روی دستشان نشستند و یا با روش های دیگر از نظر جسمی خویشتن داری كنند. دیگران سعی كردند توجهشان را به آواز خواندن، صحبت کردن یا نگاه كردن به دوردست معطوف كنند. علاوه بر این میشل دریافت زمانی کودکان موفق شدند دریافت پاداش ها را به تأخیر بیندازند كه افكارشان را متوجه چیز دیگری كردند.
به این ترتیب به نظر می رسد که توانایی بچه ها دراعمال کنترل بر خود کمتر به توانایی فطری آنها در رویارویی با وسوسه ها مرتبط است. درواقع این خبر خوبی است. دلیلش هم این است که احتمالاً بسیار ساده تر است تا به مردم آموزش بدهیم خودشان را گول بزنند و به این وسیله بر خود كنترل پیدا كنند تا این كه به آنها بگوییم از وسوسه ها دوری كنند در حالی كه این وسوسه ها همیشه زیرگوش آنها هستند.

تحلیل علمی شورش های انگلیس تحلیل روانشناختی شخصیت دیکتاتورهای مخلوع