انتخاب دوست چهره به چهره یا از طریق شبکه های اجتماعی

مطالعه ای كه بر روی شبكه های اجتماعی انجام شده نشان می دهد با وجود روند روبه رشد استفاده از رسانه های اجتماعی و تأثیر فزاینده آنها افراد هنوز دوستانشان را چهره به چهره انتخاب می كنند.
به این ترتیب حتی در عصر دیجیتال هم انسان ها دوستی هایشان را براساس تعامل شخصی بنا می كنند و هرچه محل زندگی شان به هم نزدیك تر باشد، بیشتر احتمال دارد كه با هم دوست شوند. درنتیجه بیشتر دوستانمان در جایی كه زندگی می كنیم تمركز یافته اند و وقتی بین محل زندگی مان فاصله می افتد تمركز دوستان هم كم می شود.
به این ترتیب بعید است كه دو نفر به طور تصادفی و طی یك رویداد خاص (مثل حضور در تئاتر یا یك فروشگاه خاص) همدیگر را به عنوان دوست انتخاب كنند.
همچنین این مطالعه نشان داد كه انسان ها تمایل دارند در قالب گروه دوستان حركت كنند. اگر دو نفر با هم مسافرت می كنند به این معنی است كه آنها از پیش ارتباطات اجتماعی خیلی بیشتری با هم داشته اند كه برنامه سفرشان را دیكته كرده است و نمی توانیم فرض كنیم كه به طور تصادفی با هم در حال همراهی و مسافرتند.
محققان می گویند نتایج این تحقیق كه درباره مدل های دوستی انجام شده پیامی قوی برای تدوین كنندگان طیف وسیعی از برنامه های كاربردی در زمینه چگونگی حركت مردم دارد. از جمله در تدوین برنامه ها در شرایط اضطرار، توسعه زیرساخت ها و شبكه های ارتباطی و كنترل بیماری ها كاربرد دارد و همچنین به انجام طرح هایی مثل استفاده مشترك از دوچرخه یا برنامه ریزی برای استفاده از امكانات تفریحی و به طوركلی ساختن جوامعی دوستانه تر كمك می كند.
به گفته یکی از دست اندركاران مطالعه نتایج این تحقیق بی نهایت مهم است چراكه اگر فرض را بر این گذاشته باشیم كه مردم اتفاقی حركت می كنند اشتباه كرده ایم و بنابراین برای رفتاری كه واقعاً مردم انجام می دهند آماده نخواهیم بود.
گرچه به لطف اینترنت، شما می توانید با هر كسی بر روی كره زمین ارتباط داشته باشید، اما احتمال این كه با كسی در فاصله دور و به طور تصادفی دوست شوید به مراتب كمتر از این است كه با فردی كه در نزدیكی تان زندگی می كند دوست شوید. بعد مسافت مرزی قوی برای دوستانی ایجاد می كند كه ما انتخاب می كنیم.
محققان دریافتند كه 80 درصد دوستان هر فرد در داخل محدوده 1000 كیلومتری خانه او زندگی می كنند و احتمال دوستی بین دو نفر هنگامی كه فاصله ها افزایش می یابد كاهش پیدا می كند.
البته استثنائاتی هم وجود دارد. به عنوان مثال ما ممكن است چند دوست در راه دور داشته باشیم كه از قبل و از هنگامی كه در جای دیگری زندگی می كردیم به جا مانده باشند یا این دوستان كسانی هستند كه در یك موضوع مشترك مثل روابط فامیلی یا فعالیتی خاص با ما سهیمند.
ممكن است حضور فیزیكی (مجاورت) به این خاطر برایمان مهم باشد كه ترجیح می دهیم به زبان شفاهی و بدنی تكیه كنیم تا این كه اصل را بر حس اعتماد بگذاریم.

سازوکار اثرگذاری فكر بر جسم اعتیاد چیست؟