قایق های خودران بدون ملوان چگونه کار می کنند؟

دو قایق بادبانی رباتی سطح خشن دریای برینگ در سواحل آلاسکا را می پیمایند. این قایق ها ماهی های روغنی را با یک سونار یابنده ماهی می شمارند.
حدود 4020 کیلومتر دورتر، یک مهندس مکانیک، قایق های بادبانی را در صفحه نمایشی بزرگ در مرکز فرماندهی ای در یک شرکت کوچک به نام «Saildrone» ردیابی می کند.
در حالی که دست کم 20 شرکت در تعقیب رؤیای خودروهای خودران هستند، قایق های خودران به واقعیت تبدیل شده اند.
این قایق ها ماهی ها را می شمارند و گوساله های آبی ای (سیل) که از ماهی ها تغذیه می کنند را از روی فرستنده هایی که دانشمندان به سرشان وصل کرده اند ردیابی می کنند.
مدتی پیش دانشمندان و مهندسان اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا، قایقی خودران را در امتداد لبه یک کلاه یخی واقع در قطب شمال به حرکت درآوردند تا محاسبه دقیقی از دما و شوری آب انجام دهند و اطلاعاتی درباره اکوسیستم به دست آورند. اطلاعاتی که دستیابی به آنها با حضور انسان مشکل است و گران تمام می شود.
بادبان این قایق ها که از الیاف کربن درست شده شبیه بال هواپیما عمل می کند. هنگامی که هوا از بالای بادبان عبور می کند، نیروی محرکی ایجاد می شود. بادبان به وسیله یک وزنه که در جلوی قایق قرار دارد و یک دنباله در پشت آن به حالت متوازن درمی آید و به این وسیله به طور خودکار هم اصلاحاتی کوچک ایجاد می شود تا اطیمنان حاصل شود بادبان زاویه مناسبی با باد می گیرد و این زاویه را حفظ هم می کند. در قسمت زیر قایق هم یک فرمان برای کمک به هدایت قایق و یک مازه هم وجود دارد که اگر قایق ضربه بخورد آن را راست می کند.
چنان که گفتیم ملوانی در این قایق ها وجود ندارد. قایق ها از طریق ماهواره های ارتباطی از مرکز عملیات کنترل می شوند و در آن جا داده های مربوط به اقیانوس ها جمع آوری می شوند تا بر ذخایر ماهی ها و محیط زیست نظارت شود.
این قایق ها ممکن است روزی برای پیش بینی هوا، انجام عملیات در صنعت گاز و نفت در اقیانوس و یا حتی برای برخورد با ماهیگیری غیر قانونی مورد استفاده قرار گیرد.
چشم اندازها حتی فراتر از این است. ناوگانی از هزاران یا حتی ده ها هزار قایق بادبانی 7 متری می توانند شبکه ای از حس گرها در سراسر اقیانوس های جهان ایجاد کنند که از آنها برای بررسی تغییرات آب هوایی و گرم شدن زمین استفاده می شود.
داده های جمع آوری شده به وسیله این قایق های رباتی می توانند میزان و سرعت گرم شدن کره زمین را که در حال تبدیل شدن به تهدیدی برای موجودیت انسان ها است بررسی کنند.
این قایق ها به فروش نمی رسد اما دانشمندان و کسانی که در زمینه ماهیگیری تجاری یا پیش بینی هوا کار می کنند با پرداخت 2500 دلار در روز برای هر قایق آنها را اجاره می کنند.
هر قایق زرادخانه ای از حسگرها است که داده ها را به مرکز کنترل ارسال می کند.
چنان که گفته شد مشتریان این قایق ها را می توان در میان دانشمندان اقیانوس شناس و مهندسانی یافت که که پیش از این در جمع آوری داده های بسیار خاص و دقیق درباره سطح اقیانوس ها محدودیت داشتند.
سرعت این قایق ها هم به خاطر همان بادبانی که شبیه بال کار می کند و نیز شیوه واکنش آن که نسبت به انسان ها سریع تر است زیاد است.
از حالا مشخص است که قایق های خودران هرگز منحصر به اقیانوس ها نخواهند شد. به عنوان مثال هلند پس از تحقیقات 5 ساله می گوید آماده می شود قایق های خودکار را در کانال های شهر آمستردام به کار گیرد تا از آنها برای انتقال کالاها و حتی افراد استفاده کند. هلندی ها می گویند قایق های خودکار مزیت های خیلی زیادی دارند.

واقعیت های خواندنی درباره جنگنده های تامکت F-14 تغییرات ماشین آلات و وسایل کشاورزی در یک دهه آینده