وقتی مطالعه در زمینه روانشناسی را شروع می کنید، ممكن است در ابتدا به نظرتان برسد که این رشته موضوعات گسترده ای دارد اما فهم چند حقیقت پایه ای می تواند مطالعه روانشناسی را برایتان آسان تر کند. اگر این اصول را به خوبی درک کنید برای کشف عمق روانشناسی آماده تر می شوید. این اصول عبارتند از:
1- روانشناسی مطالعه ذهن و رفتار است

احتمالاً شنیده اید که بچه های اول «ریاست طلب» یا «مسئول» ترند در حالی که بچه های آخر بعضی اوقات غیر مسئول و بی فکر توصیف می شوند. اما آیا این کلیشه های رایج درستند؟

برای چند دهه، کتاب های روانشناسی عامه پسند تأثیر ترتیب تولد بر شخصیت افراد را تبلیغ می کردند. از میان روانشناسان برجسته نیز آلفرد آدلر بنیان گذار روانشناسی فردی به خاطر ایده ترتیب تولد شهرت زیادی دارد.
به عنوان مثال آدلر می گوید بچه های آخری چون از همه کم سن و سال تر و کوچک ترند و قدرت کمتری دارند بیشتر اوقات تلاش می کنند از بقیه اعضای خانواده پیشی بگیرند و توانمندترین فرد خانواده باشند.
با تمام اینها تا همین اواخر به سختی می شد از وجود شواهدی در زمینه تأثیر ترتیب تولد بر شخصیت افراد صحبت کرد.

بر اساس مطالعات طولانی مدتی که درباره شخصیت انجام گرفته مشخص شده برخی از اصلی ترین اجزای شخصیت هر فرد در طول زندگیش ثابت باقی می ماند. سه جنبه ای از شخصیت ما که با گذشت سن تمایل به تغییر دارند سطح اضطراب، دوستی و صمیمیت و نیز اشتیاق برای تجربیات نو هستند.

وقتی شرم سمی می شود، می تواند زندگی مان را خراب کند. همه ما شرم را تجربه کرده ایم. احساسی با علائمی فیزیکی که می آیند و می روند، اما زمانی که شرم شدید است، می تواند بسیار دردناک باشد. 
احساس قوی شرم، سیستم عصبی سمپاتیک را تحریک می کند و باعث واکنش مبارزه جویی / گریز / برجا خشک شدن می شود. ما احساس می کنیم بی حفاظیم و می خواهیم مخفی شویم و یا با خشم واکنش نشان دهیم، در حالی که احساس عمیق بیگانگی از دیگران داریم. ممکن است قادر به فکر کردن و یا صحبت کردن به شکل واضح نباشیم و با احساس نفرت از خود از پای درآییم. این احساس بدتر می شود چراکه قادر نیستیم خودمان را از شرش خلاص کنیم.

روانشناسی به نام ریچارد وایزمن تحقیقی درباره خوش شانسی و بدشانسی انجام داده و در نهایت تعجب به این نتیجه رسیده که واقعاً بعضی از افراد مرتب شانس می آورند درحالی که در مورد برخی دیگر برعکس آن صادق است. به عنوان مثال فردی به خاطر مواجه شدن با فردی دیگر شغل مناسبی به دست می آورد و دیگری چندین بار تصادف می کند و با افرادی نامناسب درگیر روابطی ناهنجار می شود. وایزمن در تحقیقش کوشید بفهمد واقعاً این بازی شانس است که به نفع یکی و به ضرر دیگری وارد عمل می شود یا این که شانس آوردن دلایل دیگری دارد.

موقع امتحانات، بیشتر از طول ترم می خوابم. در مواقع عادی، شب ها شش تا هشت ساعت می خوابم. ممکن است یک صبح هم خواب بمانم ولی خیلی شب ها بیشتر از شش ساعت نمی خوابم. حتی بعضی وقت ها صبح ها پیش از این که ساعت زنگ بزند کاملاً بیدار وسرحالم. اما تازگی ها شب ها هشت تا دوازده ساعت می خوابم و باز هم گیج خوابم. اتفاق خاصی نیفتاده و فکر نمی کنم که دچار افسردگی هم شده باشم. می خواهم هفت یا هشت ساعت بخوابم تا به درس خواندنم برسم اما نمی توانم خودم را از تختخواب پایین بکشم. آیا راهی برای پایین آوردنم از تختخواب پیشنهاد می کنید؟

ذهن سه سیستم دارد: هوشیار، نیمه هوشیار و ناخودآگاه. این اصطلاحات کدام به کدامند؟ کدام اصطلاح صحیح است؟ آیا با هم یکی هستند یا با هم تفاوت دارند؟ چه تفاوتی بین ذهن نیمه هوشیار و ذهن ناخودآگاه وجود دارد؟ جالب است که حتی برخی از کارشناسان حوزه روانشناسی هم درگیر ارایه تعریف از این اصطلاحات هستند و اغلب هم آنها را به اشتباه مورد استفاده قرار می دهند.

نام سندرم استکهلم از گروگان گیری شش روزه در بانک کردیت در استکهلم سوئد گرفته شده. سندرم استکهلم به نوعی وضعیت روانی اطلاق می شود که در آن پیوندی محبت آمیز بین فرد در اسارت، ربوده شده و یا به گروگان گرفته شده و فرد یا افراد به اسارت گیرنده ایجاد می شود.
در سال 1973 دو مرد وارد بانک کردیت در استکهلم سوئد شدند و قصد دزدی از آن را داشتند. وقتی پلیس وارد بانک شد، سارقان به سمت آنها شلیک کردند و وضعیت به یک گروگان گیری منتج شد. برای شش روز، سارقان چهار نفر را به زور اسلحه، در یک انباری قفل شده در زیر سقف نگهداشتند. گاهی اوقات به آنها مواد منفجره می بستند و دفعه های دیگر مجبورشان می کردند طناب دور گردنشان ببندند. هنگامی که پلیس سعی کرد گروگان ها را نجات دهد، گروگان ها با پلیس مبارزه کردند و از گروگان گیرانشان دفاع کردند و به سرزنش پلیس پرداختند. سپس یکی از گروگان های آزاد شده صندوقی را برای دفاع از گروگان گیران خود در مقابل قانون راه اندازی کرد. از اینجا نام «سندرم استکهلم» متولد شد.

به طور کلی، هرچه فردی بیشتر از مواد مخدر استفاده کند بیشتر در معرض خطر تغییر در سیستم پاداش مغز قرار می گیرد که نتیجه اش اعتیاد است. مواد اعتیاد آور غلظت دوپامین را در مرکز پاداش مغز نسبت به پاداش های طبیعی بیشتر افزایش می دهند. (دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است که برای شماری از کارکردهای مختلف مغز مهم است. دوپامین در شناخت، مجازات، انگیزه، توجه، خلق و خو، خواب حرکات ارادی، یادگیری و حافظه نقش دارد.)
در طول زمان، مصرف مواد مخدر باعث می شود سیستم دوپامین با ایجاد مقاومت، به همه دوپامین های اضافی واکنش دفاعی نشان دهد. نتیجه نیاز به داروهای بیشتر است تا فرد به نتیجه مورد نظر برسد. این روند واکنش دفاعی در نهایت می تواند باعث تغییر ژنتیکی شود که اعتیاد را غیر قابل برگشت می کند.

در ماه ژوئیه سال 1518، ساکنان شهر استراسبورگ در فرانسه کنونی (این شهر بعدها بخشی از امپراتوری روم شد) با یک پدیده ناگهانی و به ظاهر غیر قابل کنترل مواجه شدند. ماجرا از این قرار بود که در ابتدا زنی به نام تروفیا پا به خیابان گذاشت و در سکوت به پیچ و تاب دادن و تکان دادن خود پرداخت. او مراسم رقص انفرادی اش را برای نزدیک به یک هفته ادامه داد. خیلی طول نکشید که 30 استراسبورگی دیگر به او ملحق شدند. ادعا شده که در ماه اوت (ماه بعد) بیماری واگیردار رقص 400 قربانی به جا گذاشته است.

این پرسش که پدر روانشناسی کیست الزاماً یک پاسخ ند��رد چراکه افراد زیادی به آغاز، تقویت و تکامل روانشناسی جدید و امروزی کمک کرده اند. اما با نگاهی دقیق تر درنهایت می توان یک نفر را به عنوان پدر روانشناسی مدرن ذکر کرد. این فرد از نظر بسیاری ویلهلم وونت است.

کج رفتاری عملی است که قانون یا سایر هنجارها را مخفیانه و در درجه اول برای منافع شخصی نقض می کند.
کج رفتاری به وسیله رابرت مرتون توصیف شده است. کجرفتاری می تواند دو شکل داشته باشد. شکل اول، انحراف نوآورانه است. در این شکل فرد از کج رفتاری استفاده می کند تا به اهدافی که از نظر فرهنگی مورد تأیید و پشتیبانی است دست یابد. (برای مثال انجام دزدی برای رسیدن به هدف موفقیت مالی).

ما تقریباً هر روز شخصیت افراد دوروبرمان را توصیف و ارزیابی می کنیم. باور کنیم یا نه این افکار روزمره مان درباره این که چرا و چگونه مردم چنین و چنان رفتار می کنند شبیه کاری است که روانشناسان شخصیت انجام می دهند.
البته ارزیابی های ما از شخصیت دیگران به نحوی است که بیشتر بر تک تک افراد تمرکز دارد اما روانشناسان شخصیت به جای این کار از مفاهیمی در رابطه با شخصیت استفاده می کنند که می توانند آنها را برای همه به کار ببرند.
تحقیقات مربوط به شخصیت به ایجاد شماری از نظریه ها می انجامد که توضیح می دهند چرا و چگونه ویژگی های شخصیتی خاصی ایجاد می شوند.

فرار مغزها هنگامی رخ می دهد که افراد با استعداد و بسیار ماهر به خصوص در جست و جوی آموزش های پیشرفته و یا اشتغال از یک مکان به مکان دیگر مهاجرت می کنند.
فرار مغزها اغلب زمانی رخ می دهد که جوانان از کشورهای جهان سوم به اروپا و ایالات متحده مهاجرت می کنند تا به دانشگاه بروند و پس از فارغ التحصیلی به جای بازگشت به کشورشان در همان جا باقی می مانند.

تحلیل رفتار متقابل می گوید هر کدام از ما سه حالت نفسانی والد، کودک و بالغ داریم و این نقش ها را در روابطمان با یکدیگر بازی می کنیم. ما حتی این کار را در مکالمات درونی مان هم انجام می دهیم.
تحلیل رفتار متقابل مدلی از افراد و روابط است که در طول دهه 1960 به وسیله دکتر اریک برن مطرح شد.

از خود بیگانگی مفهومی است که هم به یک وضعیت روانی در افراد اطلاق می شود و هم به شرایط اجتماعی ای که زمینه آن را فراهم می کند و آن را تقویت می کند.
از خود بیگانگی در علوم اجتماعی حالتی از احساس از خود بیگانه بودن و یا جدا بودن از محیط دور و بر، کار، محصولات حاصل از کار و یا خود است.

در فلسفه اصطلاح استقرایی یا پسینی (A posteriori) به معنی آن چیزی است که بعد از تجربه می آید. به این ترتیب آن چه که به عنوان پسینی شناخته شده بر اساس منطقی است که از تجربه مشتق شده است. معرفت پسینی اغلب با معرفت پیشینی مقایسه می شود. معرفت پیشینی درست بودن را تنها بر پایه استدلال می گذارد.

مثل «بازی کردن با شخص نه با توپ» درباره کسی به کار می رود که به جای استدلال به استدلال کننده حمله می کند. چنین کسی وقتی می خواهد از ایده ای انتقاد کند به جای این که مستقیم درباره خود ایده بحث کند این کار را با اشاره کردن به چیزی درباره فردی که ایده را مطرح کرده انجام می دهد. به بیان دیگر با فرد بازی می کند نه با توپ.

اصطلاح همسازی به انواع مختلف توافقات بین گروه های رقیب اطلاق می شود که اجازه دست کم همکاری های محدود را بین آنها را می دهد. حتی اگر مسائلی که آنها را از هم جدا می کند همچنان بی ثبات کنن��ه باقی بمانند.
به این ترتیب از نظر فنی درگیری ها پایان نمی یابد، اما به حالت معلق درمی آید.

فرهنگ پذیری، فرایندهای تغییر در مصنوعات، آداب و رسوم و باورها است که از تماس بین دو یا چند فرهنگ حاصل می شود. اصطلاح فرهنگ پذیری برای توصیف نتایج حاصل از این تغییرات نیز مورد استفاده قرار می گیرد. دو نوع عمده از فرهنگ پذیری، ادغام و تغییر هدایت شده اند. این دو بر مبنای شرایطی که تحت آن تماس فرهنگی و تغییر صورت می گیرد از هم متمایز می شوند.
در ادامه درباره چهار عامل مرتبط که باعث می شود افراد و گروه ها فرهنگ پذیری را تجربه کنند بحث می شود. این چهار عامل مرتبط با فرهنگ پذیری زبان، غوطه وری، ادغام و یکپارچه سازی اند.