سیاه‌چاله‌ها چگالی بسیار بالایی دارند و به این دلیل حتی نور را نیز می‌بلعند. به این دلیل و با توجه به دیده نشدن سیاه‌چاله‌ها، تحقیق در مورد آن‌ها دشوار است به این منظور محققان اشعه‌های ایکس ساطع شده از موادی که در این سیاه‌چاله‌ها گرفتار شده‌اند را دریافت کرده و مورد مطالعه قرار می‌دهند. 

مریخ نورد Curiosity در ابتدا با دوربین خود تصویر بزرگی ثبت می‌کند تا شواهدی از آب در آن مکان را تایید کند. اگر چنین چیزی وجود داشت، این ماشین به آن محل می‌رود تا نمونه‌های موجود را ثبت کند. ناسا در تلاش است تا این تصاویر مربوط به آب روی مریخ را حداکثر تا یک سال دیگر به ثبت برساند.

بنابراین برای دریافت تصاویر جدید از آب‌های روی مریخ نیازی نیست مدت زیادی منتظر بمانیم. البته این موضوع به این معنی نیست که مریخ نورد Curiosity شواهدی از زندگی روی سیاره سرخ را پیدا خواهد کرد.
 

برای اولین بار، دانشمندان با موفقیت توانسته‌اند هیدروژن را به یک حالت بین فلز و گاز در بیاورند که این حالت با نام هیدروژن تاریک شناخته می‌شود. آنها باور دارند که این فرم از هیدروژن می‌تواند به طور طبیعی در سیاره‌های گازی عظیم نظیر مشتری تشکیل شود.

فیزیکدانان در آنچه که به نظر می‌رسد یک بسط منطقی از فیلمنامه‌ی میان‌ستاره‌ای باشد (در این فیلم، فضانوردان سعی می‌کنند تا پس از آنکه اثرات فاجعه بار تغییرات جوی به نابودی زمین می‌انجامد، به جهان دیگری دست یابند.)، نتیجه‌ی ورود یک صندلی، یک دانشمند و یک فضاپیما به داخل کرم‌چاله‌ی کرو�� در میانه‌ی یک سیاه‌چاله را مدلسازی کرده‌اند.

ستاره شناسان عصر حاضر به راحتی می‌توانند ستاره‌های جدید و حتی بسیار قدیمی را در فضا شناسایی و کشف کنند. اما آنها در پیدا کردن ستاره‌هایی که محو شده‌اند و دلیل محو شدن آنها با مشکل مواجه هستند. به تازگی گروهی از دانشمندان دانشگاه Uppsala تلاش می‌کنند تا با بررسی تصاویر ضبط شده در دوره‌های زمانی مختلف، ستاره‌ها و منابع نوری دیگر را که در مدت مشخصی محو شده‌اند کشف کنند.
 

اکثر تحقیقات دانشمندان برای یافتن حیات فرازمینی به یافتن آب در سیارات دیگر مربوط می‌شود. بزرگ‌ترین قمر سیاره‌ی زحل که تایتان Titan نام دارد حاوی مواد شیمیایی است که می‌‌تواند نوع جدیدی از حیات فرازمینی بدون نیاز به آب را بوجود بیاورد.

آلبرت اینشتین در سال ۱۹۱۵ با انتشار نظریه‌ی نسبیت عام، انقلابی در درک ما از جهان پدید آورد. در دنیای تئوری، فضا و زمان همانند پارچه‌ای هستند که حتی تا دورترین نقاط جهان هم گسترش پیدا کرده‌اند. هنگامی که ماده و انرژی این پارچه را به سمت پایین فشار می‌دهند، آنها با این کار در واقع هندسه آن را تغییر می‌دهند.

یک تیم بین‌المللی از ستاره‌ شناسان، به تازگی اطلاعاتی از اکتشافات اخیر خود درباره‌ی یافتن سیاره‌های جدید در منظومه‌ی شمسی منتشر کرده‌اند. این گروه از ستاره شناسان، اعلام کرده‌اند که به تازگی یک سیاره ی کوتوله را در مداری بعد از مدار نپتون کشف کرده‌اند که به دور خورشید می‌چرخد. این سیاره‌‌ی جدید در حال حاضر 2015RR245 نام دارد. قطر این سیاره‌ی کوتوله، ۷۰۰ کیلومتر است و مدار گردش آن در فاصله‌ای حدود ۱۲۰ برابر فاصله‌ی زمین تا خورشید، این سیاره را به دور خورشید می‌گرداند.
 

یک کوتوله‌ی قهوه‌ای که به نام وایز ۰۸۵۵ یا WISE 0855 شناخته می‌شود، در واقع سردترین جرم شناخته شده‌ی خارج از منظومه شمسی ما است. در حال حاضر به علت نور بسیار کم این جرم کیهانی، چیز زیادی درباره‌ی آن نمی‌دانیم. از سویی این یافته‌ها می‌توانند به ما در شناسایی بیشتر ترکیب این اجرام فراخورشیدی و همچنین شناسایی و بررسی رفتار غول‌های گازی همانند سیاره‌ی مشتری کمک کنند.

محققان نقشه‌ای سه بعدی از جهان ما را که تنها بخشی از آن با حدود ۱.۲ میلیون کهکشان را شامل می‌شود ساخته‌اند. این نقشه می‌تواند به دانشمندان برای درک بهتر نحوه‌ی بزرگ‌تر شدن جهان اطراف کمک کند. جهان اطراف ما با نیروی مرموز و ناشناخته‌ای در حال رشد است و شاید این نقشه بتواند در شناخت آن به ما کمک کند.
 

ابرهای صاعقه‌دار اسیدی، سطح سوزان، فشار اتمسفری که می‌تواند استخوان‌هایتان را بشکند و محیط طاقت‌فرسای سیاره‌‌ی زهره، آن را به یکی از بدترین و غیر جذاب‌ترین مکان‌های منظومه‌ی شمسی بدل کرده است. اما یافته‌های جدید نشان می‌دهند که در مراحل آغازین حیات بر روی زمین، احتمالا سیاره‌ی زهره نیز قابل سکونت بوده است.

بررسی‌های صورت گرفته در یک مطالعه‌ی جدید نشان می‌دهد که زمان آن رسیده است تا دیگر سیارات قابل سکونت را پیدا کنیم. هر چند که ممکن است این تعداد سیارات بسیار کم‌تر از تصور ما باشند.
 

از زمان‌های خیلی دور، ستارگان خوشه‌ی پروین از محبوبیت و جذابیت خاصی بین مردم برخوردار بوده‌اند. از این ستارگان در اسناد ژاپنی، آیین‌های هندو، اسلام، مسیحیت و حتی اسطوره‌هایی چون سلت‌ها، آزتک‌، مائوری و سو یاد شده است.
 

فرض کنید که قصد یک سفر کاوشگری در منظومه‌ی ‌شمسی را دارید. طبیعتا قبل از هر کار از شما انتظار می‌رود که سفینه‌ی ‌فضایی خود را تمام و کمال تمیز کنید. هر ماموری که از طرف ناسا راهی فضا می‌شود باید به اصلی به نام "حفاظت سیاره‌ای" اعلام وفاداری کند. این قانون مانع از ورود "آلودگی مضر" در فضای اکتشافی واقع در منظومه‌ی ‌شمسی می‌شود. چرا که باید اطمینان حاصل شود که فضاپیمای کاوش‌گر، میکروب‌های مضر زمین را به سیارات همسایه انتقال نخواهد داد.
 

این کهکشان کاملا تاریک است و به همین دلیل برای دهه‌ها از نظرها به دور مانده است. در حال حاضر تیم پژوهشی که پشت این کشف جالب قرار دارند، پی برده‌اند که چرا این کهکشان با داشتن چنین کمبود ستاره‌ای، از هم متلاشی نمی‌شود. نکته‌ی کلیدی این است که ۹۹.۹۹ درصد این کهکشان از ماده‌ی تاریک ساخته شده است.
 

ناسا به تازگی تایید کرده است که قمری جدید برای زمین کشف شده است. البته این قمر هم‌اندازه‌ی ماه ما نیست و ابعاد آن به قدری کوچک است که می‌توان آن را یک سیارک در اعماق فضا دانست که به صورت کاملا تصادفی دور زمین نیز می‌چرخد.
 

محسن بهرامی اعلام کرد: «باید تولید برخی فناوری‌ها در داخل انجام شود و دیگر فناوری‌ها را می‌توان در تعامل با کشورهای دیگر جذب و خریداری کرد؛ اما برای بهره گیری از آنها نیز باید آماده باشیم و این همان وجه مقاومتی بودن سازمان است.»
 

یک کهکشان دوردست که در فاصله‌ای حدود ۵۵۵ میلیون سال نوری از سیاره‌ی ما فاصله دارد، از مدت‌ها پیش دانشمندان را به علت تغییرات خود در میزان روشنایی درخشش خود به خود جذب کرده است. اما روند تاریک شدن اخیری که در آن کهکشان مشاهده شده، نشان می‌دهد که رویداد عجیب و غیرمعمولی در کهکشان مارکاریان ۱۰۱۸  (Markarian 1018) در حال رخ دادن است.
 

اولین ایستگاه فضایی چین قرار است با پایان تلخی رو به رو شود. گفته شده کنترل این ایستگاه که ۸.۵ تن وزن دارد از دست خارج شده و قرار است اواخر سال آینده میلادی وارد جو زمین گشته و به نقطه‌ای نامعلوم سقوط کند.
 

گروهی از پژوهشگران به سرپرستی تکنولوژیست اصلی و سابق ناسا امیدوار به پرتاب ماهواره‌ای به فضا هستند که در آن از آب به عنوان منبع سوخت استفاده شده باشد. اعضای این تیم از دانشگاه کورنل هستند و توسط میسون پک (Mason Peck) هدایت می‌شوند، آنها قصد دارند تا دستگاه خود را به عنوان نخستین کیوب‌ست (Cubesat) با اندازه‌ی یک جعبه کفش به مدار کره‌ی ماه ارسال کرده و در ادامه نیز بتوانند پتانسیل موجود در آب را برای استفاده به عنوان منبع سوخت در یک فضاپیما به نمایش بگذارند.