چگونه دو نوع دایناسور درنده کنار هم زندگی می کردند؟

اسپینوسوروس ها، دایناسورهای گوشتخوار بزرگی بوده اند كه بقایای فسیل شده آنها اغلب در همان مناطقی كه استخوان های تیرانوسوروس ها (مثل تی ركس) وجود دارد، پیدا می شود. اسپینوسوروس ها همان دایناسورهایی هستند كه در فیلم ها با یك باله بادبانی شكل روی پشتشان به تصویر كشیده می شوند. تیرانوسوروس ها هم دایناسورهای بسیار درنده خویی بوده اند.
دیرینه شناسان مدت ها حیران مانده بودند كه چگونه این دو دایناسور غول پیكر یعنی اسپینوسوروس و تیرانوسوروس كه هر دو گوشت خوار و درنده بوده اند، می توانسته اند در یك مكان زندگی كنند و با هم برای دستیابی به غذا رقابت كنند.
اما در مطالعه ای كه انجام شد یك گروه تحقیقاتی به رهبری محققی فرانسوی به نام رومن امیوت توانست این مشكل بزرگ بوم شناسی را حل كند. امیوت به این نتیجه رسید كه احتمالاً اسپینوسوروس ها قسمت هایی از روز را در آب می گذرانده اند و بنابراین از درگیری با تیرانوسوروس ها كه در همان حوالی در خشكی بودند، دوری می كرده اند.
البته این اولین مطالعه ای نیست كه نشان می دهد اسپینوسوروس ها مدت زمانی طولانی را در آب سپری می كرده اند. چراكه اسكلت فسیل شده اسپینوسوروس ها نشان می دهد كه آنها مثل كروكودیل ها پوزه های درازی داشته اند و مطالعه معده های فسیل شده شان نیز نشان می دهد كه ماهی می خورده اند. با این حال اسكلت آنها شواهدی از سازششان با زندگی در آب و یا شنا كردن در اختیار دانشمندان قرار نداده است. به عنوان مثال آنها پاهای تخصص یافته ای كه برای زندگی در آب مناسب باشد نداشتند.
امیوت و همكارانش برای حل معما به بررسی دندان های اسپینوسوروس ها پرداختند. دندان های اسپینوسوروس ها صاف و مخروطی شكل است و در مقایسه با تیرانوسوروس ها به كروكودیل های امروزی شباهت بیشتری دارد. تجزیه و تحلیل مواد شیمیایی تشكیل دهنده دندان ها هم شواهد بیشتری را در اختیار امیوت قرار داد. محققان به ویژه به مطالعه اكسیژن دندان ها پرداختند.
هر اتم در مركزش یك هسته دارد و هسته اتم اكسیژن معمولاً حاوی هشت پروتون و هشت نوترون است (پروتون ها و نوترون ها ذراتی هستند كه در هسته هر اتمی وجود دارند). اما بعضی از انواع اكسیژن ها سنگین ترند-بیشتر اتم های آنها به جای هشت نوترون، ده نوترون دارد. برای مثال موقعی كه یك اتم اكسیژن ده نوترون یا 18 ذره در هسته اش دارد، اكسیژن 18 نامیده می شود. معمولاً موقعی كه یك اتم نسبت به اتم های دیگر میزان متفاوتی نوترون در هسته اش داشته باشد، ایزوتوپ نامیده می شود. اكسیژن 18 هم یك ایزوتوپ اكسیژن است.
جانورانی مثل كروكودیل ها كه در آب زندگی می كنند، در مقایسه با جانورانی كه در خشكی زندگی می كنند، نسبت های متفاوتی از اكسیژن و اكسیژن 18 را در استخوان ها و دندان هایشان دارند. امیوت و گروهش نسبت های ایزوتوپ های اكسیژن را در دندان های فسیل شده اسپینوسوروس ها مورد مطالعه قرار دادند. با مقایسه این نسبت ها با نسبت هایی كه در دندان ها و استخوان های فسیل شده جانوران دیگر پیدا شده، محققان فهمیدند كه اسپینوسوروس ها در مقایسه با تیرانوسوروس ها تشابه بیشتری با جانوران آبی مثل كروكودیل ها و لاك پشت ها دارند.
این تجزیه و تحلیل ها نشان می دهد كه احتمالاً اسپینوسوروس ها بخشی از زندگیشان را در دریاچه ها و رودخانه ها سپری می كرده اند. به این ترتیب اگر اسپینوسوروس ها در آب زندگی و تغذیه می كرده اند، پس در خشكی با تیرانوسوروس ها رقابت نمی كرده اند. درواقع آنها با تقسیم اكوسیستم از رقابت بر سر غذا و قلمرو دوری می كرده اند.

کشف راز 65 میلیون ساله سه عضو یک خانواده دایناسور دایناسورها شبیه پرندگان تخم هایشان را پرورش می دادند یا مشابه خزندگان