شرایط کاری ناامن آزمایشگاه های تحقیقات علمی

ریزش مرگبار یك ساختمان هشت طبقه تولید پوشاك در داکای بنگلادش، به بحث های داغی در زمینه ایمنی محیط كار منجر شد. بحث ها به ویژه حول این موضوع می گردد كه آیا كشورهای فقیر قادرند شرایط كاری ایمنی را برای كارگرانشان فراهم كنند درحالی كه مصرف كنندگان كالاهای ساخت آنها در كشورهای دیگر ترجیح می دهند با قیمت های مقرون به صرفه خرید كنند.
تنظیم و اعمال قوانین ایمنی هزینه زیادی برای كشورهای فقیر دارد و قیمت های تمام شده را بالا می برد. به این ترتیب معامله با مرگ و سوختن چیزی است كه كارگران فقیر این كشورها حاضر به قبول آن هستند تا دستمزد دریافت كنند.
اما گروهی از محققان می گویند این نگرش مختص كشورهای فقیر نیست و به انواع محیط های كار و حتی آزمایشگاه های تحقیقاتی هم تسری پیدا كرده است. به عنوان مثال یك پرفسور شیمی در آمریكا به اتهام نقض قانون كار و آتش سوزی در آزمایشگاهش که به كشته شدن یك كارمند منجر شد مورد محاكمه قرار گرفت.
محققان ارایه ندادن آموزش کافی به كاركنان، نپوشیدن لباس های مناسب در حین انجام كار، بی توجهی به شیوه های مناسب كار و عدم اصلاح شرایط ناامن را از جمله شرایط حاكم در محیط های كاری آزمایشگاه های علمی كشورها از جمله كشورهای پیشرفته ذكر می كنند.
براساس یك مقاله تحقیقاتی در آزمایشگاه های تحقیقات علمی، ایمنی در حین فعالیت های پژوهشی موضوع مهمی به شمار نمی رود. به عنوان مثال در بسیاری از آزمایشگاه های آمریكا آموزش ایمنی به دانشجویان تحصیلات تكمیلی تنها به نمایش فیلمی ویدئویی محدود است. اما باز هم به عنوان مثال از یک دانشجوی داوطلب كه علاقه مند است به جرگه دانشمندان وارد شود پیش از ارایه آموزش ایمنی خواسته می شود در جایی كه سلول هایش در معرض اشعه یونساز قرار می گیرد كار كند و سه هفته بعد به دانشجو فیلم آموزش ایمنی داده می شود. چراكه استاد تمایل نداشته در این مدت از كار بدون مزد یك دانشجو در پروژه ای تحقیقاتی تنها به دلیل مسایل ایمنی صرف نظر كند.
همچنین برای تمام كاركنان آزمایشگاه ها فضای کافی وجود ندارد تا فعالیت هایشان را به خاطر ایمنی زیر هود انجام دهند. رؤسای آزمایشگاه ها هم انتظار دارند كه همه فعالیت ها بدون تأخیر انجام شود و داشتن قربانی در اثر شرایط بد ایمنی به منظور به دست آوردن نتایج سریع قابل قبول است.
قوانین شفافی هم برای آزمایشگاه های تحقیقات علمی وجود ندارد تا افراد ملزم شوند هنگام كار در آنها لباس های مناسب بپوشند. یا هیچ كس نمی گوید باید پرسنل آزمایشگاه نكات ایمنی را رعایت كنند و یا لباس مناسب بپوشند هرچند كه این كار هزینه دربرداشته باشد و یا به از بین رفتن یك روز كاری بینجامد. البته رؤسای دانشگاه ها و یا مدیران دیگر هم می گویند دانش سازان باید به نحوه كار خود و تحمل ریسك ادامه دهند، به این ترتیب ایجاد شرایط امن تر برای كاركنان این مؤسسات كاری غیرضروری قلمداد می شود.
وقتی که مؤسسات نیاز دارند تا كم هزینه تر و چالاك تر شوند، محققان و (و سوژه های انسانی) هم باید ریسك بیشتری را به خاطر انجام كسب و كار بپذیرند.
اما اغلب فراموش می شود كه این كار هزینه های زیادی دارد.
به این ترتیب كه پرسنل آزمایشگاه ها نگرش سهل انگارانه شان را به دانشجویان و كارآموزان منتقل می كنند. این دیدگاه سهل انگارانه به جوامع اطراف كاركنان آزمایشگاه ها نیز صدمه می زند. مواد خطرناك به شكل نادرستی دفع می شود و محققانی كه در آزمایشگاه ها كار می كنند اقدامات كافی ایمنی انجام نمی دهند و با عوامل عفونت زا به خانه می روند و در جمع دوستان و خانواده سرفه می كنند. گاهی اوقات هم این پرسنل به شدت مجروح و یا كشته می شوند.
اگر دانشمندان براین باورند ایجاد شرایط امن تر و كم خطرتر برای محققان گروهشان باید كنار گذاشته شود چون زمان می برد و نیاز به تلاش دارد اشتباه می كنند. چراكه ممكن است خود را مقابل اتهام انجام جرم قرار دهند. جرم ناشی از رعایت نكردن نكات ایمنی در آزمایشگاه ها كه رفع و رجوع آنها زمان و تلاش می طلبد.

آیا آب شدن یخ های قطب شمال مزایایی هم دارد؟ درباره مهم ترین شبکه خبری اقتصادی جهان