کنترل عفونت در دندانپزشکی

اقداماتی که برای جلوگیری ازبروز عفونت های بعدی صورت می گیرد باید به گونه ای انجام پذیرد که در طیف وسیعی از کارهای دندانپزشکی قابل استفاده باشد . مقرون به حرفه بوده و کمترین زمان را در هنگام جراحی به خود اختصاص دهد و علمی ، دقیق و بی خطر باشد .

در محیط دندانپزشکی بزاق و خون هر دو وجود دارند به علاوه ذرات پراکنده ترشحات سر پوش گذاری مجدد سر سوزن بیحسی ، در دندانپزشکی امری معمولی است ولی می تواند خطری جدی برای ایجاد عفونت در افراد مشغول به کاردر دندانپزشکی باشد .

خون به عنوان حامل میکروارگانیزم های بیماری زا به خوبی شناخته شده و موردی وجود ندارد که در آن آلودگی خونی با خطر همراه نباشد.
(اگر باشد بسیار محدود است)

بزاق میتواند بُعد دیگری بر ابعاد ایجاد عفونت بیفزاید . اگر چه بزاق تعدادی از خواص میکروب کشی را دارد اما در عین حال می تواند حامل بسیاری از میکروبها ، ویروسها و قارچها نیز باشد . بعضی شواهد نشان می دهد که ویروسهای معینی به طور فعال به درون بزاق ترشح می شوند .

برخی از متخصصان بر این باورند که گرفتن سابقه پزشکی بیمار روشی مطمئن برای شناسایی بیمارانی است که امراض عفونی را منتقل می کند اما این باور غلط است . زیرا در غالب موارد تشخیص یک بیمار عفونی از سابقه بیمار غیر ممکن است . چون اولاً اکثر بیماران از وضعیت پزشکی خود بی اطلاع هستند برخی گاهی واقعیت را مخفی می کنند و برخی از بیماران چون دوره کمون طولانی دارند شاید در آزمایشات اولیه مشخص نباشد . اگر بیمار آلوده ، دندانپزشک را در جریان بیماری خود قرار دهد کمک بزرگی می کند . راه حل این است که هر بیمار ، بالقوه عفونی محسوب شود.

مواردی مانند تبخال نوع I و HIV و هپاتیت B امکان دارد به وسیله بهداشتکار دهان و دندان به بیماران منتقل شود .
در محیط دندانپزشکی معمولاً بعد از مهارت پزشک در درمان مهمترین قسمت کار مربوط به دستیار دندانپزشک است که با مهار عفونت و سترون کردن کامل وسائل و روش مناسب دفع آلودگی خطر را به حداقل برساند. استفاده از دستکش، عینک محافظ و ماسک کمک بزرگی برای جلوگیری از انتشار عفونت ها است. حرارت و زمان لازم برای اتوکلاو بسیار حائز اهمیت است که معمولاًبسته به نوع وسائل انتخاب می شود . مثلاً حرارت ۱۳۸ – ۱۳۴ درجه سانتیگراد حداقل زمان ۳ دقیقه کافی است .