آیا رشد روانی پس از تجربه ای سخت، ایده ای صحیح است؟

تروما صدمه روانی ناشی از شوك پس از یك حادثه یا واقعه خشونت بار و به طوركلی تجربه ای دشوار در زندگی افراد است. تجربه رشد روانی پس از تروما هم ظاهراً می تواند پس از نوعی آسیب شدید روانی یا تروما رخ دهد. به این ترتیب رشد پس از تروما مستلزم تجربه یك زندگی دشوار مثل دست و پنجه نرم كردن با سرطان است.
گفته می شود این تجربه می تواند باعث ایجاد تحولی روحی و روانی در فرد شود و چشم انداز مثبت تری در هنگام مواجهه با وقایع زندگی در وی ایجاد كند. اما تحقیقاتی كه در سال های اخیر انجام شده تاحدی خلاف این نظر را ثابت می كند.
به عنوان مثال براساس یك تحقیق افرادی كه پس از یك آسیب روانی شدید می گویند شروع به بوییدن گل سرخ كرده اند و آن را به پای رشد پس از تروما می گذارند، ممكن است درواقع در سراشیبی روانی قرار گرفته باشند. این نزول روانی گاهی تظاهرات عجیب و غریبی می یابد كه به طور بالقوه فاجعه بار است.
تحقیق دیگری كه در سال 2007، به دنبال وقوع حملات 11 سپتامبر در نیویورك انجام شد نشان داد كسانی كه اعلام كرده اند پس از لمس از نزدیك این واقعه، تجربه رشد را گزارش داده اند درواقع بیشتر به پریشانی روانی متمایلند.
تحقیقی دیگر در رابطه با رشد پس از تروما، بر روی 20 هزار نفر انجام شده است. افراد مورد بررسی در این مطالعه بیشتر از ساكنان منطقه خاورمیانه بودند. بسیاری از شركت كنندگان در این مطالعه گفته بودند پس از مشاهده از نزدیک درگیری ها در منطقه فلسطین اشغالی خود را در دوره ای از رشد شخصی می بینند و بهتر عمل می كنند. این در حالی است كه محققان می گویند آنها خود را فریب می دادند. هنگامی كه محققی به نام استیون هابفل و همكارانش این افراد را از نظر میزان ابتلا به افسردگی بررسی كردند، متوجه شدند كه درواقع آنها بدتر عمل می كنند.
نكته نگران كننده تر این بود كه چیزی كه به آن «رشد» اطلاق می شود، ظاهراً شکل دوباره ای به نگرش هایشان داده بود. همچنین افرادی كه رشد پس از تروما را گزارش می دادند بدطینت تر و شرورتر بودند، تمایل به كشتن دشمن داشتند، دیگران را بیشتر پس می زدند و اقتدارگراتر بودند. در محدوده خود اسراییل این افراد انعطاف ناپذیرتر، راست گراتر و حامی خشونت و نژادپرستی بودند.
با وجود این كه بسیاری از كودكان در معرض تجربه های سخت مثل بلایای طبیعی و حوادث قرار می گیرند و از علایم استرس پس از سانحه رنج می برند اما در یافتن معالجات مؤثر برای آنها تحقیقات زیادی انجام نشده و این كه بهترین مداخلات برای كمك به این كودكان چه هستند كاملاً مشخص نیست. همچنین هیچ مطالعه ای كه بینشی كلی نسبت به تأثیر مداخلات درمانی در بلندمدت ایجاد كند صورت نگرفته.
در تجزیه و تحلیل 6647 خلاصه تحقیق درمان روانی و دارویی، تنها یک نوع درمان روانی برای کمک به كودكان زیر 17 سال در کوتاه مدت یافت شده و از هیچ داروی مفیدی نشانی نیست.
اما احساس رشد بعد از تروما از كجا منشأ می گیرد؟ به گفته هابفل وقتی فرد دچار تروما می شود همین كه به روز بعد برسد كافی است. در این شرایط اگر پزشكان و حتی رسانه ها به فرد بگویند كه باید با كسب تجربه از واقعه پیش آمده ببالد و رشد كند، شاید واقعاً بتواند این شوك را تحمل كند. به این ترتیب فرد احساس می كند كه باید به كارش ادامه دهد و نقش والد بودن برای بچه هایش را از سر بگیرد و ... منتها دیگران می گویند كه این كافی نیست و فرد باید رشد كند و او هم واقعاً می خواهد كه در این مسیر گام بردارد در نتیجه احساس رشد می كند.
محققان امیدوارند با استفاده از این قبیل تحقیقات بتوانند به افرادی كه به نوعی به خاطر مواجهه با مشكلات، زندگیشان تحت تأثیر قرار می گیرد كمك كنند. به عنوان مثال براساس نتایج این قبیل تحقیقات می توان انعطاف پذیری سربازان را تقویت كرد.
کلید کاهش اثرات روانی حوادث سخت
محققان می گویند با استفاده از یك مسدود كننده سنتز پروتئین در مغز می توان ترس و استرسی كه به دنبال حوادث سخت به وجود می آید را کاهش داد. این یکی از مهم ترین یافته های علوم اعصاب است و نتایج بالینی مهمی برای درمان افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه دارد. دانشمندان می گویند برای رسیدن به این نتیجه از یك الگوی شناخته شده رفتاری در زمینه نحوه شكل گیری خاطرات ترس آور استفاده كرده اند. بادامه مغز ناحیه كلیدی در رفتارهای مربوط به ترس است و ارایه راپامایسین كه یك مسدود كننده سنتز پروتئین است می تواند پیوند سلول ها در مغز را كنترل كند.

نقش فقدان مولکول اخلاق در جامعه ستیزی افراد آیا دمای دست افراد گویای طبیعت آنها است؟