تغییر اکوسیستم های زمین و سرنوشت موجودات زنده آنها

تغییرات آب و هوایی تركیب پوشش گیاهی در 49 درصد از سطح خشكی های زمین را تا پایان قرن حاضر میلادی تغییر خواهد داد. به این ترتیب اكوسیستم های موجود در زمین نیز دچار دگرگونی های زیادی خواهد شد.
به این ترتیب که تغییرات آب و هوایی 37 درصد اكوسیستم خشكی های زمین مثل تندرا، جنگل یا علفزار را تا سال 2100 از نوعی به نوعی دیگر تبدیل خواهد كرد.
این تعویض و دگرگونی پوشش گیاهی احتمال دارد بر زندگی حشرات و به طوركلی جانورانی كه در این اكوسیستم ها زندگی می كنند اثر بگذارد. چراكه این جانوران به نحوی تكامل پیدا كرده اند تا میان گونه های گیاهی بخصوصی و درون محدوده خاصی از لحاظ میزان دما و بارش زندگی كنند.
درصورتی كه گیاهانی بتوانند با موفقیت از یك اكوسیستم جابجا شوند، جانورانی كه به آنها وابسته اند هم مجبور می شوند به دنبال آنها مهاجرت كنند. در غیر این صورت جانوران در داخل اكوسیستم می مانند و به گیاهانی متوسل می شوند كه برای زنده ماندن تقلا می كنند.
اما همه چیز به سادگی پیش نمی رود و موانعی وجود دارد.
محققان می گویند توسعه جوامع انسانی كار را پیچیده می كند و در برخی موارد جلوی مهاجرت گیاهان و جانوران به زیستگاه های جدید را سد می كند. به این ترتیب كه وقتی یك گیاه یا جانور درصدد مهاجرت برمی آید، به ناچار به داخل یك منطقه كشاورزی یا به داخل یك شهر رانده می شود.
بزرگ ترین تغییرات در زندگی گیاهی جهان در قرن حاضر میلادی در بالاترین نقاط نیمكره شمالی، به ویژه در جنگل های شمالی رخ می دهد. لبه شمالی این جنگل ها آماده است تا به قطب نزدیك تر شود و به مناطقی كه حالا تندرا است هجوم برد. همزمان، انتظار می رود علفزارها به سوی شمال و به داخل مناطقی كه حالا به وسیله گوشه جنوبی جنگل های شمالی پوشیده شده گسترش یابد.
این تغییرات اغلب آهسته صورت می گیرد. چراكه بسیاری از گیاهان و درختان می توانند در شرایط سخت زنده بمانند. حتی اگر به قدر كافی سالم نمانند تا تولیدمثل كنند.
البته همه گونه های گیاهی موجود در یك اكوسیستم به شكلی واحد به تغییرات آب و هوایی واكنش نشان نمی دهند. بعضی ممكن است نسبت به دیگران بهتر بتوانند با آب و هوای جدید انطباق یابند. بعضی هم در زمینه مهاجرت به یك منطقه جدید موفق ترند. اما بعضی هم از حركت و انطباق ناتوانند و ممكن است به سادگی منقرض شوند.
این تحقیق نشان می دهد بیشتر خشكی هایی كه به وسیله یخ یا بیابان پوشیده نشده اند، تغییری چشمگیر در تركیب گونه های درختان و گیاهان را به خود خواهند دید. نقاط داغ در روند این تغییرات، هیمالیا، فلات تبت، مناطق مدیترانه ای، آفریقای استوای شرقی، جنوب آمریكای جنوبی، دشت های بزرگ و دریاچه های بزرگ واقع در آمریكای شمالی هستند.
فرض بر این است که تولید گازهای گلخانه ای تا سال 2100 در جهان دو برابر می شود و سپس تثبیت می شود.