شما همانی هستید که cمی کنید

شما می توانید دنیایی که در آن زندگی می کنید را به همان شکلی که آرزویش را دارید, در آورید. اگر فکر می کنید پیشامدها مسیر زندگیتان را تعیین می کنند, همیشه قربانی پیشامدها خواهید بود. قربانی بودن فایده هایی دارد و راحت هم هست. چون وقتی قربانی هستند همیشه آدم هایی اطرافتان هستند که از شما حمایت می کنند یا برایتان افسوس می خورند. حالا فکر کنید اگر در زندگی نقش قربانی را بازی نمی کردید چه اتفاقی می افتاد. فکر کنید اگر زندگی را با همه قوا می بلعیدید و هر روز با طلوع آفتاب, امواج درخشان زندگی را از خود ساطع می کردید, دنیا برایتان چه شکلی پیدا می کرد؟
تأثیر کیفیت تصمیم گیری بر زندگی
شما به خاطر نوع انتخاب هایی که تا به حال در زندگی تان انجام داده اید, در جایگاه کنونی تان قرار دارید. اگر امید دارید آینده تان بهتر از گذشته باشد, لازم است انتخاب های بهتری انجام دهید. آیا در دریایی از مشکلات غرق شده اید؟ قرار گرفتن در چنین وضعیتی چه احساسی دارد؟ من در چنین موقعیتی بوده ام و می دانم با بودن در چنین وضعیتی نمی توان احساس خوبی داشت. به هر حال اگر دنبال گرفتن کمک هستید, آن را فقط نزد خودتان پیدا می کنید. کافی است تصمیم بگیرید و عمل کنید. برداشتن قدم اول به سوی بهبود وضعیت سخت است. ولی همین قدم است که بهبود به دنبال می آورد. اگر تصمیم بگیرید و اولین قدم را بردارید, یعنی پشتکار دارید و دوام می آورید.
زندگی تان چطور می گذرد؟ آیا امور مادی و دنیوی تمام آن را فراگرفته؟ آیا می توانید خودتان را از بقیه جدا کنید و مستقل باشید؟ برای تماشای تلویزیون چه قدر وقت می گذارید؟ اصلاً مطالعه می کنید؟ آیا از اوضاع راضی هستید؟ وضعیت درسی تان چطور است؟ شما می توانید درباره همه این مسایل تصمیم بگیرید
روز جدید را متفاوت از دیروز شروع کنید
خورشید هر روز طلوع می کند. خورشید درباره زندگی شما چیزی نمی داند. همان کاری را می کند که باید هر روز انجام دهد. تصور کنید اگر خورشید مثل شما بود چه اتفاقی می افتاد. آیا هر روز طلوع می کرد و جهانی پر از زیبایی به وجود می آورد؟ شما خورشید نیستید. ولی بر خلاف خورشید قدرت انتخاب دارید. فقط خودتان می توانید نحوه گذراندن هر روز را تعیین کنید. اگر در طول روز به دنبال موضوعات منفی هستید, انتظار آنها را هم داشته باشید. چون می آیند. اگر از روزی که می گذرانید ساعاتی هیجان انگیز طلب می کنید, این ساعات به شما داده می شوید. چون خودتان آنها را فرامی خوانید. شما هم مثل اسب مسابقه ای که آموزش دیده به محض باز شدن دروازه ها به جلو بجهد, فکر شما هم باید چنان قدرت تطبیقی با شرایط پیدا کند که به محض زنگ زدن ساعت آماده مواجهه با روز نو باشید.
رویارویی خوب است
به شرطی زندگی بهتری در پیش خواهید داشت که هنگام برخورد با شرایطی که شما را دچار رنجش و زحمت می کند, سخت ترین انتخاب زندگی تان را انجام دهید. آیا اطرافیانتان از موضوعاتی صحبت می کنند که نمی خواهید آنها را بشنوید؟ به حرف هایشان گوش کنید. آنها سعی می کنند کمک کنند. همین اصل را در مقابل جریاناتی که ناراحتتان می کند, در پیش بگیرید. در صورتی از میدان برخورد با این پیشامدها پیروز و موفق بیرون می آیید که سوار آنها شوید و در نوع برخورد مهارت پیدا کنید. راه دیگری وجود ندارد.
اما به هر حال شما ساخته و پرداخته گذشته تان هستید. بنابراین برای ساختن آینده ای درخشان تر چه کاری می توانید انجام دهید؟ راهش این است. یک دسته کاغذ و یک قلم مقابلتان قرار دهید. حالا نامتان را روی کاغذ بنویسید. این کار به نظر احمقانه می رسد. اما می خواهیم به نظریه ای برسیم. شما توانستید تصمیم بگیرید و اسمتان را روی کاغذ بنویسید. بنابراین چه چیزی شما را از حمله به مشکل بزرگ تر باز می دارد؟ هیچ اجباری در نوشتن نامتان روی کاغذ وجود نداشت. در واقع ترس از نتیجه کار است که شما را از حل مشکلات باز می دارد. اما نکته خنده دار این است که انجام ندادن کاری به خاطر ترس, به طور اتوماتیک نتیجه بدتری به بار می آورد. بنابراین انجام کار, یگانه راه طبیعی مواجهه با مشکل است. حالا موضوعی را که تاکنون شما را بیش از هر چیزی رنجانده است, یادداشت کنید. سپس اولین کاری که می توانید برای اصلاح و حل مشکل انجام دهید بنویسید و به آن عمل کنید. می بینید که این کار به آن سختی که تصور می کردید نبود.
روش مفید دیگر برای اصلاح زندگی این است که سطح و ابعادی برای آن در نظر بگیرید. موقعی که غذا می خورید همه غذای بشقاب را یک دفعه نمی بلعید. لقمه ای را در مدتی مشخص می گیرید و می جوید. به این ترتیب از مقدار کوچک شروع می کنید و به جویدن ادامه می دهید. شما تنها می توانید این کار را این طوری انجام دهید و به دنبال آن کل کار را انجام خواهید داد.
دیو وینزور*: گوینده رادیو و نویسنده و سخنران در زمینه انگیزش در آمریکا است.

هوش، استعداد، خلاقیت چگونه اخلاقی و اجتماعی باشیم؟