روبات های آدمکش

نسلی از روبات ها موسوم به ربات های قاتل در حال طراحی و ساخت هستند كه بدون دریافت دستور از سوی كنترل كننده های انسانی می توانند شلیك كنند.
آمریكا در حال حاضر در زمینه طراحی و ساخت روبات های نظامی پیشرو است. به ویژه در زمینه ساخت هواپیماهای بدون سرنشین كه نمونه آنها تاكنون برای نظارت یا حمله به اهدافی در كشورهای پاكستان، افغانستان، یمن و بقیه كشورها مورد استفاده قرار گرفته اند. اما این هواپیماها از سوی اپراتورهای انسانی در پایگاه های زمینی كنترل می شوند و نمی توانند بی اختیار آدم بكشند.
روبات های كاملاً مستقلی كه بتوانند خودبخود درباره تیراندازی تصمیم گیری كنند در 20 تا 30 سال آینده و حتی زودتر درست می شوند و توسعه می یابند.
سیستم های تسلیحاتی ای كه نیاز اندكی به دخالت انسان دارند درحال حاضر موجودند.
به عنوان مثال سیستم شلیك فلنكس رتئون كه در كشتی های نیروی دریایی ایالات متحده مورد استفاده قرار می گیرند قادر به جست و جوی آتش دشمن و نابودی پرتابه های دریافتی به صورت خود بخودی هستند.
X478 هم یك هواپیمای بدون سرنشین است كه به گونه ای طراحی شده كه می تواند بدون خلبان روی عرشه یك ناو هواپیمابر فرود بیاید و حتی در آسمان سوخت گیری كند.
چنان كه گفته شد درحال حاضر هواپیماهای جنگی بدون سرنشین از راه دور و به وسیله خلبان كنترل می شوند. اما X478 را می توان در یك مأموریت جنگی به طور كامل به وسیله یك رایانه كنترل كرد. یك خلبان انسان مسیر پروازی را برای این هواپیما طراحی می كند و آن را به مسیرش می فرستد. یك برنامه رایانه ای هم آن را از یك كشتی به سوی هدفش هدایت می كند.
شاید نزدیك ترین ماشین به ماشین كشتار از نوع ترمیناتور كه در فیلم های اكشن آرنولد شوارتزنگر به تصویر كشیده شده است روبات نظامی نگهبان سامسونگ باشد كه در حال حاضر در كره جنوبی مورد استفاده قرار می گیرد. این روبات برای جایگزینی با نظامیان در منطقه غیرنظامی در مرز كره شمالی و كره جنوبی طراحی شده است.
این روبات می تواند فعالیت های غیرمعمولی انجام دهد از صحبت با مزاحمان گرفته تا تیراندازی در صورتی كه در اختیار یك كنترل كننده انسانی قرار بگیرد.
ماشین های كاملاً خودكار با قابلیت پرواز و مستقل از نیروی انسانی می توانند انسان ها را از موقعیت های خطرناك نجات دهند. این روبات ها قادرند به طور خودبخود تصمیمات متنوعی بگیرند كه یكی از آنها تمایز قایل شدن بین غیرنظامیان و افراد مسلح در منطقه جنگی است.
شماری از دولت ها شامل ایالات متحده آمریكا از حركت در این مسیر هیجان زده اند. آنها خوشحالند كه می توانند سربازان را از میدان نبرد خارج كنند و یا ماشین آلات را در میدان نبرد قرار دهند و در نتیجه تلفات را كاهش دهند.
اما كابوس ظهور این روبات ها به عنوان روبات های قاتل هم وجود دارد و بهترین راه برای پیشگیری از این كابوس اخلاقی منع جامع تولید و توسعه این سیستم ها ذكر می شود.
با این حال ظهور روبات های قاتل واكنشی در سطح عموم به وجود نیاورده در حالی كه كارشناسان بر این باورند كه این روبات ها چهره جنگ را به طور كامل تغییر می دهند.
آنها می گویند مشكلی كه با دادن قدرت تصمیم گیری به روبات ها حتی پیچیده ترین آنها وجود دارد این است كه مسیر شفافی در نحوه پاسخ گویی در قبال اشتباهات اجتناب ناپذیر وجود نخواهد داشت. اگر یك روبات قاتل اشتباه كند چه كسی پاسخ گو است؟ مشخص است كه یك روبات نمی تواند پاسخگو باشد.
روبات قاتل رد گلوله هایش را در رایانه اش از بین می برد و بنابراین روشی قطعی برای یافتن پاسخگو وجود نخواهد داشت. درحالی كه این موضوع در قوانین مربوط به جنگ اهمیت زیادی دارد.
سازمان دیدبان حقوق بشر خطر استفاده از روبات های قاتل را واقعی می داند و بر لزوم توقف این روند پیش از این كه دولت ها توسعه آنها را شروع كنند تأكید می كند.
در گزارش دیدبان حقوق بشر تأكید شده روبات های قاتل زنگ خطر را برای دورنمای اخلاق در حوزه فناوری به صدا درآورده اند و انعقاد معاهده ای بین المللی در زمینه منع تولید، توسعه و استفاده از سلاح های خودكاری كه قادرند اعمالی غیرارادی انجام می دهند را الزامی می داند.

فایده جاسازی حس گرها در اشیا انرژی های بکر اقیانوس ها