خیلی مشكل است تعیین كنیم كه كدام فسیل، ماده و كدام فسیل نر است. بعضی از دیرینه شناسان این تئوری را ارایه كرده اند كه نرهای بعضی از گونه ها ممكن است تاج های بزرگ تر، تزیینات و حاشیه ها یا ساختمان های زرق و برق دار دیگری داشته اند كه همانند بسیاری از جانوران امروزی در تشریفات جفت گیری و یا رقابت های بین گونه ای (مسابقات میان اعضای یک گونه، مثل دعوا برسر محل و رقابت جفت گیری)، مورد استفاده قرار می داده اند.گسترش این ساختمان ها با بلوغ جنسی انجام می شده است. برای همین بچه های این حیوانات یا این ساختمان ها را ندارند یا مقدار کمی از آنها را دارند.
- در سال 1975 دیرینه شناس كانادایی "پیتر دادسون" نشان داد كه بسیاری از گونه هایی که كاكل داشتند، ماده ها و یا نوجوانان آن گونه بودند.
آناتومیستی به نام "جیمز ای هاپسون" گفت كه اندازه های كاكل و گنبد سر در نرها و ماده های درون یك گونه با هم متفاو�� است.
- كراتوپسین هاCeratopsians - بسیاری از دیرینه شناسان باور دارند كه كراتوپسین ها شاخ ها و تزیینات و حاشیه هایشان را در زدو خوردها برسر منطقه، در رقابت های جفت گیری و برای جذب جنس ماده مورد استفاده قرار می دادند.
- پاچیسفالوسوروس Pachycephalosaurs، دایناسورهای هادروسورید سر گنبدی شکل را برای نمایش جنسی به كار می بردند. جیمز هاپسون باور داشت كه اندازه تاج و گنبد در نر و ماده یك گونه با هم متفاوت است.