کنترل داشتن بر خود ظرفیتی در فرد است که موجب می شود رفتار او به جای این که از بیرون و به وسیله عوامل محیطی کنترل شود، از درون وی کنترل شود. یعنی فرد به سطحی از نظم دهندگی شخصی برسد که بتواند عملکردهایش را از درون کنترل کند.
نوجوانی که این ظرفیتش از سنین پیش دبستانی به بعد به تدریج تقویت شده باشد، دارای توانایی خویشتنداری بیشتری است. از آن جایی که این صفت مورد توجه بزرگسالان قرار می گیرد، عزت نفس او هم بالا می رود و در بزرگسالی نیز موفقیت های بیشتری پیدا می کند. رشد تدریجی این ویژگی یکی از ضرورت های مهم تربیتی است.