بسیاری از دایناسورها با سلاح هایی مسلح شده بودند كه به درد كشتن و خوردن شكار، کرکری خواندن برای رقبای درون گونه خودشان و یا حمایت از همقطاران گوشتخوار می خورد.
این سلاح ها عبارت بودند از:
دندان های تیز و بزرگ - دندان های تیز و بزرگ ترین دندان های بیشتر گوشتخواران برای دریدن گوشت شكار بود.
چنگال های پا- بسیاری از دایناسورها چنگال هایی روی پاها و یا دستانشان داشتند. درومائوسوریدها و مگارپتور چنگال های داس مانند قابل جمع شدن بسیار عظیم روی هر پایشان داشتند.
دست هایی با توانایی چنگ زدن با انگشتان چنگال دار- برای گرفتن و از هم دریدن شكار خوب بود.
اندازه بزرگ- بعضی از دایناسورها، مثل گیگانوتوسوروس و تی ركس به قدری بزرگ بودند كه در نوك زنجیره غذایی قرار داشتند و می توانستند هر جانوری را كه می توانستند بگیرند بخورند.
سرعت و چابكی- برای خوردن، یك شكارچی اول باید شكارش را بگیرد. تنها دایناسورهای باقی مانده یعنی پرندگان، از تروپودهای پرنده مانند سریع تكامل پیدا كرده اند.
پرندگان امروزی دید رنگی عالی دارند. بنابراین این احتمال وجود دارد که دایناسورهای پرنده ای شکل (تروپودهای پیشرفته ای مثل کولوروسوروس coelurosaurs) هم دید رنگی داشته اند. این دید به آنها كمك می كرده كه شكارشان را پیدا كنند و بگیرند (درست مثل شاهین ها كه دید تیزشان را برای در نظر گرفتن و كشف شكار به كار می برند).