نقش استعداد و تمرین در موفقیت

رقابت بین نخبگان ورزشی در بازی های المپیک همیشه بحث و گفت و گوهای زیادی را به همراه می آورد. یکی از این بحث ها درباره نقش استعداد و تمرین در عملکرد ورزشکاران است. با بررسی بازی های المپیک به پنج نکته و نظر درباره نقش این دو در کسب موفقیت دست می یابید.
1-کسب موفقیت با بیش از 10،000 ساعت تمرین
یک مکتب فکری می گوید همه آن چیزی که برای عملکرد استثنایی در مسابقات ورزشی لازم است 10،000 ساعت تمرین از روی خواست است و اساساً چیزی به نام استعداد وجود ندارد درحالی که مثال های مختلفی وجود دارد که نشان می دهد افرادی با این میزان تمرین نتوانسته اند نمایش خوبی به اجرا بگذارند.
2-شناسایی استعداد اهمیت دارد
مثال های مختلفی وجود دارد که می توان در پاسخ به کسانی که می گویند استعداد اهمیت ندارد ارایه داد. مهم ترین نکته این است که شناسایی استعداد اهمیت دارد و 10000 ساعت تمرین هدفمند تنها توضیح برای کسب افتخار بزرگ ورزشی نیست.
یک مثال، شناسایی استعدادها در برنامه بزرگ قایقرانی بریتانیا است که در آن افراد قد بلند با توان هوازی بالا جست و جو می شوند تا به پاروزن تبدیل شوند. این تلاش موفقیت آمیز بوده و نتیجه اش در تعداد مدال های بریتانی ها در مسابقات المپیک و قهرمانی جهان مشهود است.
3-فرصت اهمیت دارد
در طول بازی های المپیک هرگز نمی بینیم که یک دسته کنیایی و یا اتیوپیایی بر مسابقات اسکی حاکمیت داشته باشند. دلیل واضحش این است که برف زیادی در شرق آفریقا وجود ندارد. البته این موضوع طرف دیگری هم دارد. درصورتی که در کشورها امکاناتی (به عنوان مثال برای اسکیت سرعت روی یخ) ایجاد شود بازی های المپیک زمستانی دیگر تنها در تسلط مردم آب و هواهای سرد نیست.
4-کسب تخصص  چه موقع و برای چه کسی؟
در ورزش، با نمونه هایی از کسب تخصص و تمرین فشرده از سنین کم مواجه می شویم. داستان هایی درباره افرادی وجود دارد که ورزش های زیادی را از سنین کم انجام می دادند و بعداً در آنها متخصص شدند. البته این را به سختی می توان به همه ورزش ها تعمیم داد. در بعضی از ورزش ها مثل ژیمناستیک زنان، به نظر می رسد که اوضاع به نفع ورزشکاران نسبتاً جوان است و بنابراین در این رشته و رشته هایی از این قبیل تخصص در سنین پایین تر ضروری است. در مورد ورزش های دیگر شواهدی وجود دارد که نشان می دهد کسب تخصص در سنین بالاتر احتمال کسب موفقیت برای ورزشکاران را بیشتر می کند و شواهدی واضح در این زمینه وجود دارد.
برای بیشتر ورزش ها، آموزش های سخت در تنها یک رشته ورزشی و محرومیت از بقیه رشته ها باید تا اواخر نوجوانی به تأخیر بیفتد تا چشم انداز موفقیت در آن رشته به حداکثر برسد و آسیب جسمی، استرس روانی و فرسودگی شغلی به حداقل برسد.
5-همراهی استعداد با علاقه
افراد کمی پیدا می شوند که هم در زمینه ای بااستعداد و خوش قریحه باشند و هم در آن رشته ای که به آن علاقه دارند پرورش یابند. در بعضی مثال ها از والدینی می شنویم که واقعاٌ سعی می کنند جلوی کار کودکانشان در رشته ای را بگیرند تا افق دید آنها را گسترش دهند یا برخی از مربیان بهترین راه برای القای نظم و انضباط به ورزشکاران را در بیرون انداختن آنها از تمرین می بینند. بنابراین در بسیاری از اوقات ورزشکار نمی تواند در مقابل پدر و مادری که موتور هلکوپتر او را می سوزانند به اندازه کافی به جهان خود شکل دهد.
بیشتر مردم از طریق تمرکز بر تمرین می توانند در بسیاری از رشته ها خیلی خوب باشند. با این حال موفقیت نخبگان ورزشی در عرصه های مهم مرهون ترکیبی از استعداد ذاتی و عوامل محیطی است که شامل امکان ارایه خود، آموزش، آرزو و فرهنگ است.
در تحلیل نهایی این که بگوییم همه چیز در تمرین یا همه چیز در استعداد است هر دو پیام اشتباهی هستند و این دو پیام هر دو افراد را از مسیر دور می کنند. این را با نگاه کردن به مسابقات المپیک درمی یابیم.