مصرف آب کمتر با بهره گیری از فناوری

برخورداری از آب آشامیدنی سالم و اصول اولیه بهداشتی جزو حقوق اولیه انسانی است. با این وجود تقریباً 780 میلیون نفر از جمعیت جهان به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند و 2.6 میلیارد نفر هم بدون امكانات بهداشتی زندگی می كنند.
با وجود كمبودها، درحال حاضر حوزه های كشاورزی و تولید بیش از چهار پنجم این ثروت باارزش را می بلعند و تقاضا برای این كالا همچنان روبه افزایش است. با ادامه روند كنونی انتظار می رود تا سال 2050 میلادی به اندازه نصف میزان مصرف حال حاضر جهان بر مقدار مصرف آب افزوده شود. نتیجه این كه در این سال حدود 40 درصد جمعیت جهان در مناطقی زندگی خواهند كرد كه با كمبود شدید آب دست به گریبانند. یعنی 2.3 میلیارد نفر دیگر را هم باید به جمعیتی كه درحال حاضر با مشكل كم آبی دست و پنجه نرم می كنند افزود.
محققان آلمانی می گویند سرانه مصرف روزانه آب در این كشور 120 لیتر است درحالی كه تنها سه لیتر از این آب نوشیده می شود و یك سوم آب مصرفی به چاه دستشویی ها ریخته می شود. نتیجه این كه آلمانی ها در استفاده از آب پاكیزه راه افراط را پیموده اند. بنابراین لازم است با استفاده از فناوری های جدید نحوه استفاده از آب آشامیدنی مسئولانه تر شود، فاضلاب ها به شكلی مؤثرتر تصفیه شود و حتی از این آب برای بهبود وضعیت بیوگاز و كودها بهره برداری كرد. گفته می شود سرانه مصرف روزانه آب در ایران بیش از میانگین جهانی است و همین نشان می دهد كه ما لازم است در این مسیر تلاشی مضاعف انجام دهیم.
از جمله راه حل هایی كه محققان برای كاهش مصرف آب پاكیزه ارایه می دهند این است كه می گویند لازم نیست همه آبی كه مورد استفاده قرار می دهیم و به عنوان مثال به چاه دستشویی می ریزیم یا صرف آبیاری باغچه می كنیم كیفیت آب آشامیدنی را داشته باشد.
به این ترتیب به خصوص در مناطق خشك می توان بخشی از آب باران و آب استفاده شده در شست و شو كه تصفیه شده است را برای استفاده شخصی كنار گذاشت. به این منظور لازم است تصفیه خانه های مدرن توسعه یابند. این تصفیه خانه ها قادرند آب بدون میكروب و قابل استفاده ای را عرضه كنند كه استانداردهای لازم را پاس كرده باشند. از این آب می توان برای دوش گرفتن، آبیاری باغچه و غیره استفاده كرد.
به گفته محققان سیستم فاضلابی كه با استفاده از خلأ كار می كند نیز میزان مصرف آب را به شدت كاهش می دهد. در این سیستم از اختلاف فشار بین فشار جو و خلأ جزئی شبکه لوله کشی و ایستگاه جمع آوری فاضلاب چندین هزار خانه استفاده می شود. در این سیستم فاضلاب از شیب طبیعی زمین بهره برده م شود، سرمایه گذاری كمتری مورد نیاز است و هزینه های نگهداری این سیستم نیز پایین تر از سیستم های فاضلاب مرسوم است.
در این نوع سیستم فاضلاب در هر توالت رفتن تنها حدود 0.5  تا یك لیتر آب مورد استفاده قرار می گیرد درحالی كه مصرف آب در توالت های متعارف بین چهار تا هشت لیتر است. در این سیستم همچنین آب زاید بدون هوادهی یا اكسیژن تصفیه می شود و تركیبات آلی به بیوگاز تبدیل می شود. بیوگاز تركیبی از متان و دی اكسیژن كربن است.
می توان پسماندهای آشپزخانه زیستی را هم پردازش كرد و سیستم فاضلاب آشپزخانه را نیز به لوله های فاضلاب داخلی متصل كرد. از این مواد زاید زیستی و فاضلاب محصولی تولید می شود كه همان كود است.
به این ترتیب همان طور كه مواد آلی زاید بیشتری به فاضلاب می رود، عملكرد بیوگاز هم افزایش می یابد. از این مواد زاید زیستی و فاضلاب محصول دیگری هم تولید می شود كه همان كود است. نیتروژن و فسفر به نمك های فسفر و آمونیوم تبدیل می شوند و از طریق فناوری می توان آنها را بهبود بخشید.
محققان می گویند مفهوم مدیریت آب دراصل به مناطقی  سود می رساند كه هنوز زیرساخت های آبی،‌ سیستم های فاضلاب و سیستم پالایش مركزی ندارند یا این كه زیرساخت های قدیمی آنها به خاطر تغییرات آب و هوایی یا افزایش جمعیت دچار چالش شده است و امكان اصلاح بیش از این وجود ندارد. این سیستم را می توان با نیازهای مناطق خشك و نیمه خشك منطبق كرد.