قسمت های گیاهان گلدار

گیاهان موجوداتی یوکاریوتی هستند که مشخصه آنها توانایی شان برای تولید غذایشان است. آنها برای کل حیات بر روی زمین حیاتی هستند چراکه برای موجودات زنده دیگر اکسیژن، خانه و سرپناه، لباس، غذا و دارو فراهم می کنند.
گیاهان تنوع زیادی دارند و ازجمله آنها می توان به موجودات زنده ای مانند خزه ها، درختان، بوته ها، علف ها و سرخس ها اشاره کرد. گیاهان می توانند آونددار و یا بدون آوند، گلدار یا بدون گل و دانه دار یا بی دانه باشند. 
اطلاعات زیر ویژگی ها و بخش های یک گیاه گلدار را توصیف می کند.
گیاهان گلدار که نهاندانگان هم نامیده می شوند، فراوان ترین دسته در میان گیاهانند.
ویژگی گیاه گلدار این است که دو سیستم اصلی دارد: سیستم ریشه و سیستم شلیک.
این دو سیستم به وسیله بافت آوندی به هم متصل می شوند که از ریشه به میان ساقه امتداد می یابد.
سیستم ریشه، گیاهان گلدار را قادر می سازد تا آب و مواد مغذی را از خاک به دست آورند. سیستم شلیک به گیاهان اجازه می دهد تا تکثیر شوند و از طریق فتوسنتز مواد غذایی به دست بیاورند.
ریشه های یک گیاه گلدار اهمیت زیادی دارند. آنها گیاه را محکم در زمین نگه می دارند و مواد مغذی و آب را برای آن از خاک فراهم می کنند. ریشه های گیاه همچنین غذا را ذخیره می کنند.
مواد مغذی و آب به وسیله ریشه های مویین ریزی جذب می شوند. این ریشه های مویین ریز از ادامه یافتن سیستم ریشه به وجود می آیند. البته تمام ریشه ها در زیر زمین به وجود نمی آیند. بعضی از گیاهان دارای ریشه هایی هستند که در بالای زمین از ساقه ها و برگ ها سرچشمه می گیرند و آغاز می شوند. این ریشه ها تکیه گاه و پشتیبانی را برای ساقه فراهم می کنند.
ساقه ها، برگ ها و گل های گیاهان گل دار سیستم شلیک گیاه را تشکیل می دهند.
ساقه های گیاه تکیه گاهی را برای گیاه فراهم می کنند و اجازه می دهند تا مواد مغذی و آب به سراسر گیاه حرکت کند. در داخل ساقه و در سراسر گیاه بافت های لوله مانندی به نام آوند چوبی و آبکش وجود دارند. این بافت ها آب، غذا و مواد مغذی را به تمام قسمت های گیاه حمل می کنند.
برگ ها مکان های تولید مواد غذایی برای گیاه گلدارند. اینجا جایی است که گیاه انرژی نورانی و دی اکسید کربن را برای فتوسنتز به دست می آورد و اکسیژن را به داخل هوا آزاد می کند.
برگ ها می توانند اشکال و انواع مختلفی داشته باشند، اما همه آنها در اصل از یک صفحه، رگبرگ و دمبرگ تشکیل شده اند. صفحه برگ بخش گسترش یافته و مسطح برگ است. آوندها که در سراسر صفحه برگ امتداد دارند یک سیستم حمل و نقل آب و مواد غذایی را فراهم می کنند. دمبرگ میله ساقه مانند کوتاهی است که برگ را به ساقه متصل می کند.
جزء دیگر سیستم شلیک گیاه گلدار، گل است. گل مسئول ایجاد بذر و تکثیر آن است.
در نهاندانگان، گل ها چهار بخش اصلی دارند: کاسبرگ، گلبرگ، پرچم و مادگی. پرچم ها بخش نر و مادگی بخش ماده آن در نظر گرفته می شوند.
• کاسبرگ - ساختار برگ مانند سبزی است که از غنچه گل حفاظت می کند.
• گلبرگ - بخش رنگارنگ و اغلب معطر گل است که حشرات را جذب خود می کند.
• پرچم - بخشی از گل که گرده تولید می کند و متشکل از یک میله و یک بساک است.
      بساک - کیسه واقع در نوک میله است که حاوی گرده است.
      میله- پایه ای است که به بساک متصل می شود و آن را بالا نگه می دارد.
• مادگی- شامل کلاله، خامه و تخمدان است.
      کلاله- نوک مادگی است که به منظور جمع آوری گرده، چسبنده است. 
      خامه- بخش گردن مانند مادگی است که بلند و باریک (قلمی) است و به تخمدان منتهی می شود.
      تخمدان- ساختاری در ته مادگی است که خانه تخمک یا تخم است.
هنگامی که تخمک بارور می شود، در داخل یک دانه پرورش می یابد. تخمدان که دانه را احاطه می کند، میوه می شود.
گل هایی که هم حاوی پرچم و هم حاوی مادگی هستند گل بی عیب نامیده می شوند. گل هایی که فاقد پرچم یا فاقد مادگی هستند گل ناقص نامیده می شوند.
اگر یک گل تمام چهار بخش اصلی (کاسبرگ، گلبرگ، پرچم ها، و مادگی) را داشته باشد، گل کامل نامیده می شود.
به طور خلاصه، نهاندانگان به خاطر داشتن گل و میوه با بقیه گیاهان تفاوت دارند.
گیاهان گلدار با داشتن یک سیستم ریشه و یک سیستم ساقه مشخص می شوند. سیستم ریشه، آب و مواد مغذی را از خاک جذب می کند. سیستم ساقه از ساقه، برگ و گل تشکیل شده است. این سیستم به گیاه اجازه می دهد تا غذا به دست آورد و تکثیر شود.
هر دو سیستم ریشه و ساقه با هم کار می کنند تا گیاهان گلدار به حیاتشان بر روی زمین ادامه دهند.