فیتوپلانکتون چیست؟

فیتوپلانکتون ها نوعی پلانکتون گیاهی اند. (پلانکتون ها شامل فیتوپلانکتون ها، زئوپلانکتون ها و باکتری ها هستند. فیتوپلانکتون ها پلانکتون گیاهی و زئوپلانکتون ها، پلانکتون جانوری اند.) فیتوپلانکتون ها که موجودات زنده میکروسکوپی هستند در اقیانوس ها زندگی می کنند. درواقع 90 درصد گیاهان دریایی فیتوپلانکتون ها هستند.
 فیتوپلانکتون ها برای اقیانوس ها و کل سیاره زمین مهم اند. آنها قسمت اعظم اکسیژن هوا را فراهم می کنند. برخی برآوردها حاکی از این است که میزان اکسیژنی که فیتوپلانکتون ها مهیا می کنند حتی بیش از نیمی از اکسیژن هوا است. فیتوپلانگتون ها از فتوسنتز استفاده می کنند تا رشد کنند. آنها وقتی کار فتوسنتز را انجام می دهند آب و همچنین دی اکسید کربن مصرف می کنند و اکسیژن تقریباً به عنوان یک محصول زائد و پس مانده این فرایند آزاد می شود.
همچنین فیتوپلانکتون ها پایه زنجیره غذایی اند. بسیاری از ماهی های کوچک و نهنگ ها آنها را می خورند. پس از آن ماهی های بزرگ تر ماهی های کوچک را می خورند و به همین منوال زنجیره غذایی ادامه می یابد و حتی به ما انسان ها هم می رسد چراکه ما انسان ها هم ماهی می خوریم. بنابراین انرژی پلانکتون ها انرژی ما هم می شود.
فیتوپلانکتون ها عمدتاً به دو دسته دیاتوم ها و دینوفلاژلات ها تقسیم بندی می شوند. دیاتوم، جلبکی تک سلولی است که یک دیواره سلولی از جنس سیلیس دارد. دینوفلاژلات، گیاه ریز تک سلولی با دو تاژک است.
چنان که گفته شد فیتوپلانکتون ها در اقیانوس ها زندگی می کنند اما محل دقیق زندگی شان در نزدیکی سطح اقیانوس ها است چراکه آنها هم مانند گیاهان سبز به نور خورشید نیاز دارند. فیتوپلانکتون ها از آب و دی اکسید کربن استفاده می کنند تا رشد کنند همچنین برای ادامه حیات به آب و ویتامین ها و مواد معدنی نیز نیاز دارند.
زمانی که سطح اقیانوس سرد است، قسمت های عمیق تر اقیانوس این مواد مغذی را به سطح می آورد و فیتوپلانکتون ها زنده می مانند اما وقتی که سطح اقیانوس گرم است، چنان که در پدیده ال نینو رخ می دهد، میزان زیادی از مواد مغذی ضروی به سطح اقیانوس ها نمی آید و در نتیجه فیتوپلانکتون ها می میرند. این وضعیت باعث ایجاد مشکلات عمده ای می شود چراکه فیتوپلانکتون ها در پایه زنجیره غذایی قرار دارند. بنابراین هنگامی که جمعیت فیتوپلانکتون ها کاهش می یابد تقریباً تمام زنجیره غذایی تحت تأثیر قرار می گیرد.
چنان که گفته شد فیتوپلانکتون ها برای بقا به دی اکسید کربن نیاز دارد که به این معنی است که وقتی فیتوپلانکتون بیشتری وجود دارد CO2 بیشتری هم از هوا مکیده می شود. به دلیل اهمیت فیتوپلانکتون ها حفاظت از آنها هم ضروری است.
وقتی فیتوپلانکتون ها می میرند به کف اقیانوس سقوط می کنند.