تفاوتی ساده بین موشک بالستیک و موشک کروز

به گفته فدراسیون دانشمندان آمریکایی، موشک بالستیک موشکی است که در بیشتر مسیر پروازش دارای یک خط سیر بالستیکی است. خط سیر بالستیکی بدان معناست که تا هنگامی که موشک سوختی می سوزاند که آن را به جلو می راند، در همان مسیری حرکت می کند که یک گلوله بعد از این که از تفنگ شلیک می شود حرکت می کند.
وقتی هم سوخت موشک تمام می شود جهت موشک نمی تواند تغییر داده شود. موشک مسیری را دنبال می کند که به وسیله سرعت پرتاب آن و نیروی جاذبه ای که سعی می کند آن را به سطح زمین بکشد تعیین می شود. در نهایت با تمام شدن سوخت، گرانش، موشک را هدایت می کند و محموله آن  که ممکن است یک ماده منفجره، یک سلاح شیمیایی یا بیولوژیکی یا یک بمب هسته ای باشد به سمت هدفش ریخته می شود.
موشک های بالستیک با موشک های کروز متفاوت اند. موشک های کروز در بیشتر مدتی که در هوا هستند خودران اند و به لطف نیروی محرکه موشک در یک خط نسبتاً صاف و در ارتفاعات پایین تر پرواز می کنند.
مسیر پرواز یک موشک بالستیک را به صورت یک قوس بزرگ که بالا می رود و سپس دوباره پایین می آید تصور کنید در حالی که مسیر یک موشک کروز - که برای مثال از یک کشتی جنگی آتش می شود - به خط صاف نزدیک تر است.
موشک های بالستیک اولین بار در طول جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفتند، زمانی که آلمانی ها از یک موشک بالستیک به نام V-2 برای حمله به لندن استفاده کردند. دفاع هوایی بریتانیا که برای متوقف کردن هواپیماها طراحی شده بود نمی توانست V-2 ها را متوقف کند چراکه این موشک ها خیلی بالا و در قسمت بالایی جو و خیلی سریع حرکت می کردند.
پس از جنگ، ایالات متحده با کمک فناوری و دانشمندان آلمانی برای خودش زرادخانه ای از موشک های قوی تر از حتی موشک های بالستیک بین قاره ای درست کرد که قادر به تخریب هسته ای اهدافی در طرف دیگر جهان بودند. اتحاد جماهیر شوروی و چین نیز موشک های قاره پیمای خود را ساختند و همگی جهانی را به وجود آوردند که جنگ هسته ای با چشم انداز تضمین ویرانی طرف مقابل را ترسیم می کند.